Citroen C4 Cactus vs. Peugeot 2008 vs. Renault Captur


Μια «ενδογαλλική» αντιπαράθεση με οχήματα που διακρίνονται για το στυλ τους και διαφέρουν από τους  Ευρωπαίους ή Ιάπωνες ανταγωνιστές τους.

  • ΚΕΙΜΕΝΟ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΖΩΓΛΟΠΙΤΗΣ, ΦΩΤΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΤΟΣ
  • 10/5/2016

- CITROEN C4 CACTUS 1.2 «PURETECH» 110 PS «S&S»

- PEUGEOT 2008 1.6 «BLUEHDI» 100 PS «STOP&START»

- RENAULT CAPTUR 1.5 dCi 90 PS

Μια «ενδογαλλική» αντιπαράθεση με οχήματα που διακρίνονται για το στυλ τους και που διαφέρουν από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους ή Ιάπωνες εμπορικούς ανταγωνιστές τους, όχι μόνο λόγω αυτού, αλλά και για τα ουσιαστικά στοιχεία διαφοροποίησής τους, συγκριτικά.

Η περασμένη ώρα δεν πτοούσε τον Γιώργο από το κάνει τη δουλειά του. Στήνοντας τον φωτογραφικό εξοπλισμό του εμπρός από τα τρία οχήματα, ώστε να καθορίσει την επιθυμητή του γωνία λήψης, δεν μπορούσε παρά να συγκρίνει σχήματα, γραμμές, καμπύλες, αισθητική. Κάποια στιγμή, κοντοστάθηκε και γυρίζοντας προς το μέρος μας επεσήμανε: «Είναι και τα τρία γαλλικά, διαφέρουν τόσο μεταξύ τους, κι όμως απευθύνονται στο ίδιο αγοραστικό κοινό».

Το σχόλιό του ήταν εύστοχο - αν μη τι άλλο. Καθένα από αυτά προσδιορίζεται εμπορικά στην κατηγορία των «crossovers» στην οποία εμπλέκονται «παραδοσιακά». Οι Γάλλοι, ιστορικά, ήταν από τους πρώτους που δημιούργησαν τέτοια οχήματα, τόσο τη δεκαετία του 1970 (π.χ. το Simca-Matra Rancho), όσο και κατά τη χρονική περίοδο από το 2000 και έπειτα, οπότε τα οχήματα αυτά εντάχθηκαν στην ομώνυμη κατηγορία και αποτέλεσαν μόδα.

Τα Citroen C4 Cactus, Peugeot 2008 και Renault Captur αποτελούν «διαφορετική σπουδή στο ίδιο θέμα». Ενα hatchback, ένα station wagon και ένα monovolume, αντίστοιχα, αποδεικνύουν τόσο τη διαφορετική προσέγγιση καθεμιάς από τις τρεις εταιρείες όσο και τον «πολυκερματισμό» που επικρατεί στην εν λόγω κατηγορία αναφορικά με τη δυνατότητα επιλογής αμαξώματος.

 

Περί «χαρακτήρα»

Μια πρώτη διαπίστωση είναι πως έκαστο αυτών αντιπροσωπεύει σαφώς την ισχύουσα κατασκευαστική «φιλοσοφία» της κάθε εταιρείας. Εκ των πραγμάτων, τα C4 Cactus και 2008 έχουν πολλά κοινά σημεία -ελέω Ομίλου PSA- τα οποία όμως αφορούν κυρίως τα δομικά στοιχεία τους.

Το Citroen είναι το πιο ιδιότυπο σχεδιαστικά και διακρίνεται περισσότερο αισθητικά. Παρουσιάστηκε πριν από περίπου δύο χρόνια και προωθήθηκε από την εταιρεία ως «καινοτομία», καθώς η λιτότητα είναι ένα από τα βασικά δεδομένα του. Λιτότητα η οποία αφορά στη μείωση του βάρους και την υιοθέτηση λύσεων που αποσκοπούν στην άνετη μετακίνηση και διευκόλυνση των επιβατών, χωρίς να είναι περίπλοκες και ακριβές. Το «νέο» που επανέφερε η Citroen στην εποχή μας είναι η φιλοσοφία ότι ένα όχημα δεν χρειάζεται να είναι «παραφορτωμένο». Χωρίς να γίνει οποιαδήποτε παραχώρηση στους τομείς ασφάλειας και προστασίας του περιβάλλοντος, το C4 Cactus ξεχωρίζει για το μειωμένο βάρος του, την απλότητα στο εσωτερικό του και την άνεση που προσφέρει στους επιβάτες. Η χρήσης της «Πλατφόρμας 1» (σημ.: «Platform 1»), όπως την ονομάζουν στην εταιρεία, επέτρεψε τόσο τη μείωση βάρους του οχήματος όσο και τη χρήση τεχνολογίας και εφαρμογών ενημέρωσης - διασκέδασης που συνάδουν με τη γενικότερη «εικόνα» οχήματος, ανταποκρινόμενη στην αναγκαιότητα να απευθύνεται σε ηλικιακά νεότερους υποψήφιους πελάτες.

Στο Peugeot τα δεδομένα είναι διαφορετικά. Το 2008 δημιουργήθηκε ως ένα πιο ιδιαίτερο όχημα σε σχέση με το 208, περισσότερο πρακτικό, πιο ευρύχωρο αναφορικά με τον χώρο αποσκευών του και με καλύτερες δυνατότητες κίνησης σε χωματόδρομο, χάρη στο μεγαλύτερο ωφέλιμο ύψος από το έδαφος και το σύστημα «Grip Control», το οποίο παραμετροποιεί μερικώς τη μεταφορά ροπής στους εμπρός τροχούς, αναλόγως του συντελεστή τριβής του εδάφους.

Καθότι η Peugeot είναι ο δεύτερος εταίρος του Ομίλου PSA, η κοινή χρήση τεχνολογιών με τη Citroen είναι γεγονός. Ετσι, το εσωτερικό διαμορφώθηκε με ανάλογα κριτήρια και ονομάζεται «i-Cockpit» («intuitif cockpit»). Πρακτικά, επιδιώχτηκε να είναι σχετικά λιτό, με τις επιμέρους λειτουργίες του να γίνονται κυρίως μέσω της οθόνης αφής που βρίσκεται στο κέντρο της κονσόλας, ενώ χαρακτηριστικό του είναι και το μικρότερης -απ’ ό,τι συνήθως- διαμέτρου τιμόνι με το σαν οβάλ σχήμα.

Η γενικότερη εμφάνιση του 2008 το κάνει να εντάσσεται και αισθητικά στην κατηγορία των «crossovers». Το σχετικά αυξημένο ύψος από το έδαφος, η σχεδίαση του αμαξώματος και οι κοσμητικές προσθήκες αυτού, τα ελαστικά για όλες τις εποχές του χρόνου και οι μπάρες οροφής προσθέτουν ιδιαίτερα στοιχεία στον «χαρακτήρα» του. Στο Captur, τα δεδομένα αφορούν σε ένα «ενός όγκου» όχημα όπου το επιπλέον που έχει να προσφέρει είναι η όποια αισθητική διαφοροποίηση, απαραίτητη ώστε να προσδιορίζεται ως «crossover». Καθώς έχουμε να κάνουμε με ένα Renault αυτής της κατηγορίας (σημ.: «monovolume»), είναι εκ των ων ουκ άνευ η πρακτικότητα και η (μερική, εν προκειμένω) δυνατότητα διαμόρφωσης του εσωτερικού από τους επιβάτες. Ιστορικά, στη Renault διακρίνονται για την ικανότητά τους να δημιουργούν τέτοια οχήματα και αυτό είναι προφανές και στο Captur, το οποίο είναι το πρακτικότερο εκ των τριών, συνιστάμενο από την εφαρμογή «έξυπνων» ιδεών εντός. Παραδειγματικά, επισημαίνουμε τη διαμόρφωση της κονσόλας και τη δυνατότητα μετακίνησης σε μήκος του πίσω καθίσματος έως και κατά 16 cm, δίνοντας έμφαση στον χώρο επιβατών ή αποσκευών, κάθε φορά.

 

Κινητήρες

Το ότι οι Γάλλοι δημιουργούν αποδοτικούς και οικονομικούς σε κατανάλωση καυσίμου πετρελαιοκινητήρες είναι γνωστό και τα τελευταία χρόνια είχαμε την ευκαιρία να το διαπιστώσουμε ευρύτερα και στη χώρα μας. Μάλιστα, ήταν και από τους πρωτοπόρους στον περιορισμό των ρύπων τοποθετώντας φίλτρα συγκράτησης αυτών (όπως και των μικροσωματιδίων). Ομως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχουν υψηλή τεχνογνωσία και στους υπερτροφοδοτούμενους βενζινοκινητήρες (η πείρα τους από τη Formula 1 είναι μεγάλη), την οποία άργησαν να εφαρμόσουν στα μοντέλα τους, συγκριτικά με άλλους Ευρωπαίους εμπορικούς ανταγωνιστές τους.

Ο χωρητικότητας 1.2 lt υπερτροφοδοτούμενος βενζινοκινητήρας του C4 Cactus είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της εμπειρίας τους. Είναι τρικύλινδος και ο τρόπος που έμπρακτα αποδίδει τη ροπή του προκαλεί θετική εντύπωση, ακόμα και από τις σχετικά χαμηλές rpm. Επίσης, δεν παράγονται κραδασμοί ούτε ακούγεται ο χαρακτηριστικής χροιάς θόρυβος ενός τέτοιου κινητήρα, κάτι που αποδεικνύει την καλή δουλειά που έχουν κάνει οι άνθρωποι της Citroen στους αντίστοιχους τομείς. Αναφορικά με την κατανάλωσή του, κυμαίνεται σε αποδεκτό επίπεδο για τον τύπο του, αρκεί ο οδηγός να μην πιέζει πολύ το πεντάλ του γκαζιού. Αλλωστε, κάτι τέτοιο δεν έχει έμπρακτο ουσιαστικό αντίκρισμα, δηλαδή στις επιδόσεις.

Στο Peugeot υπήρχε ο πετρελαιοκινητήρας των 1.6 lt, τεχνολογίας «BlueHDi», ο οποίος στη συγκεκριμένη εκδοχή του αποδίδει 100 PS. Το λογισμικό διαχείρισης της κεντρικής ηλεκτρονικής μονάδας έχει ρυθμιστεί με στόχο την όσο το δυνατόν μειωμένη κατανάλωση -άρα και την αντίστοιχα μικρότερη εκπομπή ρύπων και διοξειδίου του άνθρακα. Παρ’ όλα αυτά, η ροπή του είναι αυτή που αντισταθμίζει τη «μικρή» ιπποδύναμη και κινεί αξιοπρεπώς το όχημα, προσδίδοντάς του καλή επιτάχυνση εν κινήσει. Ο θόρυβος του κινητήρα είναι πιο αισθητός από αυτόν του Renault (το οποίο επίσης διέθετε ντιζελοκινητήρα), με πιο τραχιά χροιά, αλλά είναι οικονομικότερος σε κατανάλωση συγκριτικά μεταξύ των δύο.

Το Captur ήταν το πιο «αδύναμο» της συγκεκριμένης σύναξης, αναφορικά με την ονομαστική μέγιστη ισχύ. Ωστόσο, και σε αυτό η απόδοση της ροπής είναι αυτή που έχει σημασία και η καθημερινή πρακτική (μετακίνηση) είναι απροβλημάτιστη για τον οδηγό.

Προφανώς, δεν μπορεί να γίνει «απόλυτη» σύγκριση μεταξύ και των τριών οχημάτων αναφορικά με τις επιδόσεις, εξαιτίας της διαφορετικής «φύσης» των κινητήρων (βενζινοκινητήρας, πετρελαιοκινητήρες). Εντούτοις, κρίνοντάς τους κατά μόνας, θα επισημάνουμε ότι αυτές είναι μέτριες στην καλύτερη περίπτωση.

 

Αλλα στοιχεία

Καθένα από τα τρία οχήματα έχει τον δικό του «χαρακτήρα», όχι μόνο αισθητικά, αλλά και σε ό,τι αφορά την αίσθηση που δίνει στον οδηγό. Το C4 Cactus είναι το πιο μαλακό και άνετο όλων, τηρώντας την παράδοση της Citroen σε αυτόν τομέα. Το 2008 έχει την πιο σφιχτή ανάρτηση εξ αυτών και την καλύτερη θέση οδήγησης, συγκριτικά -αν θέλετε- είναι αυτό που δίνει την πιο επιθυμητή προς εμάς οδική συμπεριφορά. Ωστόσο, το θέμα με το τιμόνι -όπου η στεφάνη του αποκρύπτει μέρος των ενδείξεων του πίνακα οργάνων- παραμένει αποτελώντας μειονέκτημα τελικώς. Στο Captur τα δεδομένα δείχνουν να είναι πιο ισορροπημένα, συνολικά. Η διαρρύθμιση του εσωτερικού είναι πιο πρακτική και χρηστική, ενώ η ανάρτηση είναι αρκούντως σφιχτή και άνετη ταυτόχρονα. Το Renault έχει το μικρότερο μήκος, αλλά το μεγαλύτερο μεταξόνιο εκ των τριών. Αυτό καταδεικνύει κατά πρώτον τη «φιλοσοφία» των ανθρώπων της εταιρείας αναφορικά με την ευρυχωρία και κατά δεύτερον την εμπειρία που έχουν αποκτήσει από τη δημιουργία αντίστοιχων οχημάτων. Η ποιότητα κατασκευής είναι καλή για τα δεδομένα της κατηγορίας, όμως στο Peugeot δείχνει να είναι καλύτερη συγκριτικά. Αναφορικά με το πορτμπαγκάζ, θα πρέπει να ξεχωρίσουμε το C4 Cactus και το 2008 από το Captur, καθώς τα πρώτα δύο έχουν συγκεκριμένο χώρο, ενώ στο Renault υπάρχει η δυνατότητα μεταβολής της χωρητικότητας του, όπως γράψαμε παραπάνω. Πάντως, και τα τρία οχήματα παρέχουν τη δυνατότητα μεταφοράς ικανού όγκου αποσκευών.

 

Συμπερασματικά

Αν δούμε την ιστορία της ευρωπαϊκής αυτοκίνησης, θα διαπιστώσουμε ότι οι Γάλλοι πολλές φορές καινοτόμησαν αλλά και τόλμησαν να δημιουργήσουν οχήματα που άλλοι κατασκευαστές απλά δεν θα το έκαναν. Βεβαίως, τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπισαν οι αυτοκινητοβιομηχανίες τους κατά περιόδους περιόριζαν την επιχειρηματική δραστηριότητά τους και την κερδοφορία τους, ωστόσο δεν σταμάτησαν να παρουσιάζουν «κάτι διαφορετικό» και να δημιουργούν μόδα βρίσκοντας μιμητές.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, έχουμε να κάνουμε με «crossover» οχήματα, με την έννοια που έχει επικρατήσει να προσδίδονται σε αυτά τα τελευταία χρόνια. Δηλαδή, πρόκειται για αυτοκίνητα που χρησιμοποιούνται ως επί το πλείστον για μετακινήσεις αστικά και περιαστικά και τα οποία διακρίνονται των υπολοίπων από τη σχεδίαση τους και από μια (νοητικά αδιόρατη) υπόσχεση «εκτός δρόμου» κίνησης και «οδηγικής περιπέτειας». Το 2008 πληροί περισσότερο αυτήν τη συνθήκη χάρη στο σύστημα «Grip Control», το οποίο διαθέτει πέντε διαφορετικές παραμέτρους λειτουργίας και εφαρμογής της ροπής στους τροχούς. Σε ό,τι αφορά το C4 Cactus, όντως είναι κάτι διαφορετικό τόσο για τη Citroen όσο και για την παγκόσμια αυτοκινητοβιομηχανία γενικότερα. Αντιπροσωπεύει μια «φιλοσοφία» που πρεσβεύει ότι το μέλλον είναι η απλότητα, είναι αισθητικά ενδιαφέρον και το εκτιμάς βαθύτερα όσο περισσότερο χρόνο περνάς μαζί του. Το Captur είναι η «μέση λύση» και γι’ αυτό φαντάζει ιδανικότερο ως αγορά για κάποιον που θέλει ένα αυτοκίνητο που είναι πρακτικό στην καθημερινή μετακίνηση. Εάν κάποιος μπορεί να διαθέσει τα επιπλέον χρήματα και να πάρει την πετρελαιοκίνητη έκδοση, τότε το Renault είναι αυτό που θα τον βολέψει καλύτερα. Ωστόσο, εάν τίθεται θέμα χρηματικού ποσού, τότε το Citroen είναι το πιο συμφέρον γι’ αυτόν.