Ταξιδεύουμε στο οροπέδιο Φενεού με Volkswagen Taigo 1.0 TSI DSG

Η ορεινή Κορινθία είναι σίγουρα από εκείνες τις περιοχές που προσφέρονται για αποδράσεις του Σαββατοκύριακου είτε έχει κανείς ως αφετηρία την Αθήνα είτε ξεκινά από την Πάτρα. Και σίγουρα έχει το προνόμιο να μην εξαντλείται σε έναν και μόνο προορισμό.

Το Taigo πάνω από τη χαµηλή νέφωση που σκεπάζει το οροπέδιο Φενεού, στον δρόµο που οδηγεί στο οροπέδιο της Σκαφιδιάς. Απέναντι οι χιονισµένες κορυφές της Ντουρντουβάνας στα αριστερά, και του Χελµού στα δεξιά.

Εμείς ξεκινώντας από την πρωτεύουσα επιλέγουμε ως «στόχο» το λιγότερο τουριστικό, αλλά καθόλου μειονεκτικό, οροπέδιο Φενεού, που καθώς ζει και αναπτύσσεται στη σκιά τουριστικών «γιγάντων», όπως τα Τρίκαλα Κορινθίας ή τα Καλάβρυτα, έχει καταφέρει να διατηρήσει αρκετά στοιχεία της αυθεντικότητας της υπαίθρου.

Μια μυθολογική λίμνη

Ξεκινώντας από Αθήνα είναι εξαιρετικά απίθανο να μην κάνεις μια στάση στη λίμνη Στυμφαλία. Έστω και μόνο για να φανταστείς τον ημίθεο Ηρακλή να πραγματοποιεί τον άθλο του, εξολοθρεύοντας τις περίφημες όρνιθες. Και μην μπορώντας να δώσεις απάντηση στον αν υπήρξαν κάποιου τύπου «περίεργα» και επικίνδυνα πτηνά, τα οποία ενδεχομένως πλάθεις εκείνην τη στιγμή στη φαντασία σου, έχεις μια καλή ευκαιρία να παρατηρήσεις τα πουλιά που σήμερα αποτελούν στοιχείο του υγροβιότοπου. Πώς; Με μια επίσκεψη στο Μουσείο Περιβάλλοντος, στους εξωτερικούς χώρους του οποίου θα βρεις τα απαραίτητα κιάλια.

Εκτός αυτού, στο πολύ ενδιαφέρον –και κτισμένο σε πλαγιά που δεσπόζει στη λίμνη – μουσείο, θα πάρεις, επίσης, και αρκετές πληροφορίες για τον υγροβιότοπο της Στυμφαλίας, που είναι ενταγμένος στο δίκτυο Ευρωπαϊκό Δίκτυο Προστατευόμενων Περιοχών Natura 2000. Και ενώ η πρόκληση της αρχαίας Στυμφάλου, που βρίσκεται μισοβυθισμένη στη λίμνη, απαιτεί τη σχετική κατάβαση από μονοπάτι που ξεκινά κάτω από το μουσείο, μπορείς εύκολα και χωρίς κόπο να κάνεις γρήγορα τον γύρο της λίμνης απολαμβάνοντας, σε όσα κομμάτια υδάτινης έκτασης αφήνουν ελεύθερα οι καλαμιές, τις αντανακλάσεις των κορυφών των γύρω βουνών, που τώρα είναι ήδη χιονισμένες. Φαίνεται, πάντως, ότι η στάθμη του νερού έχει υποχωρήσει κάπως, καθώς τα τελευταία χρόνια η λίμνη χρησιμοποιείται για την ύδρευση της Κορίνθου.

Μια στάση στη γνωστή από τη µυθολογία λίµνη Στυµφαλία, που θα τη βρείτε στον δρόµο σας προς Γκούρα-Φενεό, είναι βέβαιον ότι αξίζει και µε το παραπάνω τον κόπο. Η λίµνη είναι ο νοτιότερος ορεινός υγροβιότοπος της Ευρώπης και ταυτοχρόνως η µεγαλύτερη υδατική λεκάνη της ορεινής Πελοποννήσου.

Ορεινές διαδρομές

Η αλήθεια είναι ότι μέχρι τη Στυμφαλία δεν μπορεί να πει κανείς ότι έχει συναντήσει κάποια συγκλονιστικά όμορφα τοπία, πέραν, βεβαίως, της λίμνης. Ωστόσο, από δω και πέρα τα πράγματα αλλάζουν, καθώς έχοντας στόχο το οροπέδιο Φενεού παίρνεις τον δρόμο προς Καστανιά με το υψόμετρο να αυξάνεται, τις ευθείες να λιγοστεύουν και άφθονες πινακίδες που δείχνουν την ηλικία τους να σε προειδοποιούν για συνεχείς στροφές. Και όσο πιο ψηλά ανεβαίνεις, τόσο πιο όμορφες οι εικόνες, με τα έλατα να σε συντροφεύουν. Ενώ η περίπτωση να συναντήσεις κάποια ομίχλη δεν δείχνει και τόσο απίθανη. Ευτυχώς, σε γενικές γραμμές έχεις να κάνεις με ένα δρόμο ασφαλτοστρωμένο και σε καλή κατάσταση, που κάποια στιγμή θα σε φέρει αντιμέτωπο με το οροπέδιο που θα δεις να απλώνεται στα αριστερά σου, καθώς θα πλησιάζεις στη Μοσιά. Ενώ λίγο μετά, στο Μεσινό, σε περιμένει το σταυροδρόμι για λίμνη Δόξα και Αρχαία Φενεό.

Πρώτος δικός μας στόχος η Γκούρα, το κεφαλοχώρι της περιοχής, παλαιότερα έδρα του Δήμου Φενεού, που προσφέρει εξαιρετική θέα προς το οροπέδιο και τον Χελμό, αλλά έχει, επίσης, το προνόμιο να έχει και την πιο γραφική πλατεία από τα χωριά της περιοχής. Κάποτε έσφυζε από ζωή, ωστόσο, γενιές και γενιές παιδιών μεγάλωσαν με την προτροπή να μάθουν γράμματα και να φύγουν για πιο πλούσιους τόπους. Οπότε, σήμερα έχουν μείνει καμιά 150αριά μόνιμοι κάτοικοι που μαζί με τους κατοίκους των υπολοίπων χωριών κρατούν ζωντανή την περιοχή. Κάποιους από αυτούς μπορείς να τους δεις να βγάζουν για βοσκή τα πρόβατα ή τα κατσίκια τους και κάποιους να πωλούν τα γευστικότατα όσπρια για τα οποία φημίζεται ο Φενεός. Ενώ η αύξηση της τουριστικής κίνησης τα τελευταία 10-15 χρόνια έδωσε τη δυνατότητα για μια ακόμα επαγγελματική ενασχόληση.

Πρωινό ξύπνηµα µε τον πάγο να καλύπτει το Taigo. Λύση της στιγµής για την αποµάκρυνσή του ένα πανάκι µικροϊνών.

Το παιχνίδι, τώρα, που μπορεί να σου παίξει ο καιρός με την ομίχλη –η εύκολα κάνει την εμφάνισή της τον χειμώνα– μπορεί κανείς να το δει από πολλές διαφορετικές οπτικές. Γιατί είναι αλήθεια ότι το βράδυ μπορεί να βρεθείς αντιμέτωπος με ένα κινηματογραφικό σκηνικό… Πάντως, στη θέση του οδηγού απαιτείται αυξημένη προσοχή, όπως χρειάζεται προσοχή και με τη θερμοκρασία, η οποία δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να πέσει κάτω από το μηδέν. Μπορεί, λοιπόν, να σηκωθείς το πρωί για να διαπιστώσεις ότι το αυτοκίνητό σου είναι καλυμμένο με πάγο…

Ανοίγουμε παρένθεση στο σημείο αυτό για να πούμε ότι μια καλή ιδέα για την αντιμετώπιση του πάγου, αν δεν έχετε την ειδική ξύστρα για να τον απομακρύνετε από τα τζάμια του αυτοκινήτου σας, είναι να χρησιμοποιήσετε ένα πανάκι μικροϊνών, από αυτά που σκουπίζουμε τα αυτοκίνητα για να στεγνώσουν, μετά το πλύσιμο. Ενώ, παράλληλα, καλό είναι να βάλετε το αυτοκίνητο μπρος για να ζεσταθεί η μηχανή και να μπορέσετε να χρησιμοποιήσετε και το σύστημα θέρμανσης.

Ο γύρος του οροπεδίου

Κλείνουμε την παρένθεση και είναι ώρα να μιλήσουμε για τα αξιοθέατα της περιοχής που είναι λίγα αλλά καλά! Από το χωριό Στενό θα περάσετε έχοντας βάλει πλώρη για τον Ταρσό και την περίφημη Παναγιά του βράχου, την εκκλησία-σπηλιά που είναι χωμένη σε έναν τεράστιο βράχο, τμήμα ενός εντυπωσιακότατου συμπλέγματος που θυμίζει Μετέωρα. Δεν είναι τυχαίο που εδώ υπάρχει και αναρριχητικό πεδίο Σίγουρα είναι ένα ασυνήθιστο θέαμα που αξίζει τον κόπο, ίσως όχι τόσο για τα όσα θα δείτε, όσα υπάρχουν μέσα στη σπηλιά, αλλά για να απολαύσετε την πολύ όμορφη διαδρομή. Αυξημένη προσοχή –προς αποφυγήν δυσάρεστων καταστάσεων– απαιτούν τα «κρυφά» σκαλοπάτια, αλλά και το χαμηλό ύψος των θαλάμων της σπηλιάς.

Κτισµένη σε ύψωµα η µονή Αγίου Γεωργίου, προσφέρει όµορφη θέα µε τη λίµνη ∆όξα «στο πιάτο». Στην τελευταία, που έχει σήµα-κατατεθέν το εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου, σας προσφέρεται η δυνατότητα για µια σειρά δραστηριότητες.

Σειρά τώρα έχει η δεύτερη λίμνη της διαδρομής μας που είναι και ένα μεγάλο αξιοθέατο της περιοχής: η λίμνη Δόξα – και όχι Δόξας όπως συχνά αναφέρεται εσφαλμένα, καθώς είναι μία τεχνητή λίμνη που προέκυψε από φράγμα που κατασκευάστηκε πάνω στη ροή του ποταμού Δόξα. Μία τεχνητή, αλλά πανέμορφη λίμνη που ενώ δημιουργήθηκε για την άρδευση του οροπεδίου δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ για αυτόν το σκοπό, όπως μάθαμε από ντόπιους, αλλά, ωστόσο, λειτούργησε προς όφελος της περιοχής ως σημείο τουριστικού ενδιαφέροντος.

Σήμα-κατατεθέν της λίμνης είναι το περίφημο εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου που ενώ βρισκόταν σε ένα ύψωμα και δεν καλύφθηκε από τα νερά της λίμνης βρέθηκε εντέλει με τις κατάλληλες επιχωματώσεις να είναι τοποθετημένο στο άκρο μιας μικρής χερσονήσου. Η λίμνη έδωσε, επίσης, τη δυνατότητα για την ανάπτυξη μιας σειράς δραστηριοτήτων. Ακόμα, όμως, και χωρίς αυτές, χωρίς ποδήλατα, υδροποδήλατα και άλογα, μπορείτε περπατώντας τα περίπου 4,5 km της περιμέτρου της λίμνης να απολαύσετε το πανέμορφο σκηνικό που συνθέτουν τα πράσινα νερά, οι καλαμιές και οι αντανακλάσεις των βουνών πάνω στην επιφάνεια του νερού.

Επόμενη λογική στάση είναι το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, ένα μικρό, όμορφο και περιποιημένο μοναστήρι στο οποίο εγκαταβιούν δύο μοναχοί – και το οποίο, καθώς είναι κτισμένο σε ύψωμα που δεσπόζει στη λίμνη αλλά και στο οροπέδιο, προσφέρει πανέμορφη θεά. Το συγκεκριμένο μοναστήρι φημίζεται εκτός των άλλων για το γλυκό τριαντάφυλλο που φτιάχνουν οι μοναχοί για να κερνούν τους επισκέπτες.

H γραφικότατη πλατεία της Γκούρας. Απέναντι, στο παραδοσιακό καφενείο ο Μάλιος, σας περιµένει το χαµόγελο της Μαρίας.

Χωμάτινες προκλήσεις

Ο χωματόδρομος που συνδέει τη λίμνη (και κατ’ επέκταση το μοναστήρι) με το χωριό Φενεός και σε φέρνει πιο γρήγορα στη λίμνη από την Παναγιά του Βράχου (ή το αντίστροφο) είναι σίγουρα μία πρόκληση στην οποία εύκολα λέει κανείς «ναι», εάν έχει ένα SUV σαν το δικό μας Volkswagen Taigo. Από δω έχεις μία διαφορετική οπτική της Γκούρας που στέκει απέναντι στην πλαγιά της Ζήρειας.

Όχι δεν λες, επίσης, εάν οδηγείς SUV και σε μία άλλη μεγάλη πρόκληση, το οροπέδιο της Σκαφιδιάς για το οποίο πρέπει να πάρεις ένα άλλο χωματόδρομο, που ξεκινάει από την Γκούρα. Και δεν λες όχι για έναν ακόμα λόγο, επειδή φτάνοντας στο εντυπωσιακό οροπέδιο από τη μια θα νιώσεις μια εντυπωσιακή εγγύτητα με τις κορυφές της Ζήρειας, ενώ, από την άλλη, υπάρχει και το ενδεχόμενο να συναντήσεις τα κοπάδια των βοοειδών που βόσκουν ελεύθερα, αλλά και –ακόμα καλύτερα– τα άγρια άλογα που για πολλά χρόνια ζουν και αναπαράγονται ελεύθερα, αποφεύγοντας τον άνθρωπο. Οπότε, για να τα δεις θα χρειαστεί λίγη παραπάνω τύχη…

Ανεξάρτητα, πάντως, από το αν θα καταφέρεις να έχεις αυτές τις ενδιαφέρουσες συναντήσεις, οι εικόνες που θα σου προσφέρει η αύξηση του υψομέτρου είναι μοναδικές και η διαδρομή αξίζει τον κόπο. Όπως, άλλωστε, αξίζει τον κόπο να αφιερώσεις 2-3 μέρες για να γνωριστείς με αυτή την πανέμορφη περιοχή.

VOLKSWAGEN TAIGO 1.0 TSI 110PS DSG

Ουκ εν τω πολλώ το ευ! Με κίνδυνο να χαρακτηριστούμε για κοινοτοπία, ξεκινάμε την αναφορά μας στο εξαιρετικά ευχάριστο και ιδιαίτερα πλήρες SUV, που χρησιμοποιήσαμε για την «κατάκτηση» του οροπεδίου Φενεού: o λόγος για το Taigo, που διαθέτει «μικρό» κινητήρα, μόλις 999 cc, ο οποίος, όμως, με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας υπερτροφοδότησης (turbo) καταφέρνει να προσφέρει 110 ολοζώντανους ίππους αλλά και την άκρως «ενδιαφέρουσα» ροπή των 200 Nm στις 2000 - 3000 rpm. Και καθώς αυτοί οι ίπποι συνεργάζονται με ένα πολύ καλό αυτόματο κιβώτιο διπλού συμπλέκτη DSG 7 σχέσεων, δεν είχαμε κανένα πρόβλημα να κινηθούμε σβέλτα και με άνεση και στην Εθνικό οδό, και στο ορεινό κομμάτι της περιήγησής μας. Ενώ εντελώς χαλαρά αντιμετωπίσαμε τις προκλήσεις των χωματόδρομων της περιοχής, αξιοποιώντας την «ικανή» απόσταση από το έδαφος.

Οι τιμές δε της κατανάλωσης που καταγράψαμε απλώς μας εντυπωσίασαν: 6,5 L/100 km στην εθνική οδό, και 8,4 L/100 km –η μέγιστη– στους ορεινούς δρόμους. Οφείλουμε να επισημάνουμε ότι στον αυτοκινητόδρομο απολαύσαμε το ενεργό σύστημα διατήρησης λωρίδας κυκλοφορίας που λειτουργώντας σε συνδυασμό με το προσαρμοζόμενο cruise control (διατηρεί όχι μόνο σταθερή ταχύτητα, αλλά και απόσταση ασφαλείας από τον προπορευόμενο) σού δίνει τη δυνατότητα να ταξιδεύεις με ασφάλεια και άνεση, απλώς κρατώντας το τιμόνι με τόση δύναμη όση απαιτείται για να επιβεβαιώνει το σύστημα ότι είσαι «εκεί» και έχεις την προσοχή σου στον δρόμο. Με την αισθητική ιδιαιτερότητα του κουπέ αμαξώματος να ανήκει στην υποκειμενική σφαίρα της αισθητικής, δεν είχαμε κανένα πρόβλημα να απολαύσουμε την πολύ καλή ποιότητα κατασκευής που αντικειμενικότατα χαρακτηρίζει το ευρύχωρο και ιδιαίτερα πρακτικό εσωτερικό του Taigo – κάτι που, εκτός των άλλων, επιβεβαιώνεται και από τα χαμηλά επίπεδα θορύβου.  

INFO

• Η Φενεός ήταν από τις μεγαλύτερες και σπουδαιότερες πόλεις της αρχαίας Αρκαδίας και βρισκόταν στη θέση της σημερινής Αρχαίας Φενεού στο εύφορο οροπέδιο που διασχίζουν οι ποταμοί Όλβιος και Δόξας. Ο πρώτος οικισμός δημιουργήθηκε από τους Πελασγούς και αργότερα, το 1900 π.Χ. η περιοχή κατοικήθηκε από Αρκάδες. Οι ανασκαφές που πραγματοποιούνται στην περιοχή από το 1958 έχουν κατά καιρούς φέρει στο φως σημαντικά ευρήματα, κάποια από τα οποία εκτίθενται στο τοπικό Αρχαιολογικό Μουσείο.
• Η σημερινή Δημοτική Ενότητα Φενεού περιλαμβάνει τα χωριά Αρχαία Φενεός (σε υψόμετρο 872 m), Γκούρα (956 m), Φενεός (ή Σύβιστα, σε υψόμετρο 920 m), Μάτι, Μεσινό, Μόσια, Πανόραμα (1.000 m), Στενό (840 m) και Ταρσός (1.050 m).
• Η Γκούρα των περίπου 150 μόνιμων κατοίκων υπήρξε έδρα του Δήμου Φενεού (τώρα εντάσσεται στον Δήμο Σικυωνιών), βρίσκεται σε υψόμετρο 956 m στις πλαγιές του όρους Ζήρια (Κυλλήνη) και θεωρείται το κεφαλοχώρι της περιοχής. Απέχει από την Αθήνα περίπου 170 km (2,5 h) είτε μέσω Κιάτου και Στυμφαλίας κινηθείτε (οπότε θα κινηθείτε για 100 km σε αυτοκινητόδρομο και τα υπόλοιπα σε Επαρχιακή οδό)  είτε μέσω Δερβενίου και Ευρωστίνας (οπότε έχετε περισσότερα [140] km σε Εθνική οδό).
• Εφόσον επιλέξετε καθ’ οδόν να επισκεφθείτε τη Στυμφαλία, έχετε υπόψη ότι το πολύ ενδιαφέρον Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας (ανήκει στο Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς – ΠΙΟΠ, https://www.piop.gr/), για το οποίο στον δρόμο σας θα δείτε ουκ ολίγες ταμπέλες, είναι ανοικτό καθημερινά πλην Τρίτης, 10:00-18:00 (από 1 Μαρτίου έως 15 Οκτωβρίου) και 10.00- 17.00 τον υπόλοιπο χρόνο (τηλ.: 27470-22296).

Η Μονή Αγίου Γεωργίου.

ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ: Το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου (ή «Φονιά») του 14ου αιώνα στο όρος Κράθη, η Παναγία του Βράχου στον Κάτω Ταρσό, η εκκλησία των Ταξιαρχών (1880) και το αρχοντικό του οπλαρχηγού Νικολάου Οικονόμου Γκούρα στην πλατεία της Γκούρας, το εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου στη λίμνη Δόξα, το οροπέδιο της Σκαφιδιάς στα 1.400 m (πάνω από τη Γκούρα), ο αρχαιολογικός χώρος και το μουσείο της Αρχαίας Φενεού (το τελευταίο δεν είναι πάντα ανοιχτό).

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ: Στο οροπέδιο έχουν σηματοδοτηθεί αρκετά μονοπάτια, ενώ στη λίμνη Δόξα θα βρείτε τα διάσημα πλέον υδροποδήλατα, αλλά και κανονικά ποδήλατα βουνού (www.exploreziria.gr, τηλ.: 694 3157 320) για να εξερευνήσετε τη γύρω περιοχή. Εδώ έχετε, επίσης, τη δυνατότητα για βόλτα με τα άλογα του Χαράλαμπου Πάτσιου (τηλ.: 697 3001 456).

* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο τεύχος 394 του Car and Driver