Γιατί δεν βάφουμε μόνοι μας τα αυτοκίνητα (video)

Θεωρητικά δεν ακούγεται δύσκολο. Ένα κουτί μπογιά από ένα χρωματοπωλείο, ένα πινέλο και εύκολα μπορούμε να το φρεσκάρουμε ολόκληρο ή να εξαφανίσουμε μία γρατζουνιά. Μόνο που, στην πράξη, δεν λειτουργούν έτσι τα πράγματα.

ΦΩΤΟ: BMW GROUP
18/1/2024

Μπορεί τα σπίτια μας να είναι πιο εύκολα στο βάψιμο, τα αυτοκίνητα όμως δεν είναι. Και αυτό γιατί το χρώμα τους αναζητούμε να πληροί μία σειρά από προδιαγραφές, που θα πρέπει να λάβουμε υπόψη.

Σκεφτείτε κατ’ αρχήν ότι από το χρώμα αυτό δεν θέλουμε απλά να δείχνει όμορφο, σύμφωνα με τα γούστα μας αλλά, πρωτίστως, να αποτελεί ένα εξωτερικό στρώμα προστασίας του αυτοκινήτου.

Να μπορεί να «κάτσει» στις μεταλλικές επιφάνειες και να δρα ως αντιοξειδωτικό. Να αντέχει για χρόνια στον ήλιο και στα καιρικά φαινόμενα. Να προσφέρει συγκεκριμένες αντανακλάσεις. Να μην αλλοιώνεται από χημικούς παράγοντες, όπως μυγάκια και περιττώματα πουλιών. Και, σε περίπτωση μικροεπαφών, να διατηρεί τη συνοχή του. Να μη ραγίζει και να μην ξεφτίζει.

Για να σας δώσουμε μία μικρή γεύση του πως επιτυγχάνονται όλα αυτά, έχει ενδιαφέρον να ρίξουμε μία ματιά στον τρόπο λειτουργίας ενός βαφείου, σε μία σύγχρονη γραμμή παραγωγής. Αρχικά έχουμε το αμάξωμα, γυμνό από κινητήρες, παράθυρα, εσωτερικά και ό,τι άλλο. Αυτό θα πρέπει να πλυθεί σχολαστικά, να στεγνώσει και να απολιπανθεί από τυχόν δαχτυλιές και κάθε τι που έχει μείνει από την αρχική πλύση.

Κατόπιν εισέρχεται σε μία ηλεκτρολυτική δεξαμενή, συνήθως με φωσφορικό ψευδάργυρο, ώστε να προετοιμάσει τις επιφάνειες να δεχτούν τα πρώτα στρώματα. Μία ηλεκτροστατική βαφή που εξασφαλίζει την αντοχή στη διάβρωση, ακόμα και σε ρωγμές ή σημεία που δύσκολα φτάνει σπρέι συμβατικής βαφής.

Αφού ψηθεί, στεγνώσει και καθαριστεί εκ νέου με διάφορα χημικά διαλύματα, το αμάξωμα είναι έτοιμο να δεχτεί το primer, την πρώτη στρώση. Αυτή εξισώνει τις ανωμαλίες του υποκείμενου στρώματος, μπορεί να λειανθεί εύκολα και παρέχει μια λεία επιφάνεια. Ακολούθως, έρχεται το βασικό στρώμα βαφής. Αυτό είναι που δίνει και το χρώμα, οπότε χρειάζεται μεγάλη προσοχή να απλωθεί ομοιογενώς, σε σωστό πάχος και να μην τρέξει. Τέλος, έρχεται ένα ανώτερο στρώμα που σφραγίζει τα όποια κενά και δρα προστατευτικά στην επίστρωση του κυρίως χρώματος, προστατεύοντας το από τα στοιχεία της φύσης, την υπεριώδη ακτινοβολία κ.λπ.

Η όλη διαδικασία σε ένα σύγχρονο, απόλυτα αυτοματοποιημένο εργοστάσιο, μπορεί να πάρει γύρω στις 14 με 18 ώρες, για την ολοκλήρωση ενός αυτοκινήτου. Η διαστρωμάτωση αυτή είναι απόλυτα ελεγχόμενη και ομοιόμορφη, σε πάχος που συνολικά φτάνει περίπου αυτό μίας ανθρώπινης τρίχας. Το πόσες στρώσεις, βέβαια, χρώματος θα περάσει ο κατασκευαστής, έχει να κάνει με τον ίδιο και με την αξία του αυτοκινήτου.