Αλέξανδρος Αθανασιάδης: Ο Έλληνας μηχανικός της 765LT και του IndyCar στο Car and Driver

Οι Έλληνες διαπρέπουν στο εξωτερικό, κι αυτό δεν είναι απλά ένα δημοσιογραφικό κλισέ. Νέοι που αποφοιτούν από ελληνικά πανεπιστήμια κάνουν το ταξίδι στην Αγγλία, τη Γερμανία ή ακόμα και τις ΗΠΑ για να μπορέσουν να βρουν θέση στο παγκόσμιο motorsport.

Όλο και περισσότεροι τα καταφέρνουν τα τελευταία χρόνια, όπως είδαμε με τον Κυριάκο Θεοφανίδη και τον Χρήστο Σαμαρά.

Ο Αλέξανδρος Αθανασιάδης είναι ακόμα ένα παράδειγμα Έλληνα που έκανε το μεγάλο βήμα να κυνηγήσει το όνειρό του εκτός Ελλάδας, καταφέρνοντας να εδραιωθεί στον χώρο. Πρώτα στους αγώνες GT3, μετά στην αυτοκίνηση, όπου και υπέγραψε από μηχανολογικής πλευράς τη McLaren 765LT, και αισίως στο IndyCar, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Το Car and Driver μίλησε μαζί του για όλη την πορεία του από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο μέχρι την Dale Coyne Racing, και καταγράφει όσα είπε σε μία εκτενέστατη συνέντευξη.

Θα ήθελα να αρχίσουμε με το πώς ξεκίνησε το όνειρο να φτάσεις να είσαι μηχανικός αρχικά στην αυτοκινητοβιομηχανία και μετά στο motorsport και πώς ήταν η πορεία μέχρι να φτάσεις στην Αμερική.

«Ήταν πάθος μου από μικρό παιδί, πάντα μου άρεσε το αυτοκίνητο και οι αγώνες, χωρίς συγκεκριμένα να έχω ενδιαφέρον για μια μορφή μηχανοκίνητο αθλητισμού. Προφανώς παρακολουθούσα Formula 1, αλλά δεν ήμουν ποτέ από εκείνους που θαύμαζαν μόνο τη Formula 1. Πάντα μου άρεσε οποιοδήποτε τύπος αγώνα και αυτοκινήτου.

«Δεν είχα οικογενειακά κάποια σχέση, υπήρχε ένα ενδιαφέρον από τον πατέρα μου και παρακολουθούσε και προφανώς όταν ήμουν παιδί με πήγαινε πάνω στα βουνά να δούμε το Ράλλυ Ακρόπολις.

«Αλλά δεν υπήρχε κάποια συγκεκριμένη βοήθεια λόγω του οικογενειακού περιβάλλοντος.

«Σπούδασα Εφαρμοσμένα Μαθηματικά στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο, κι έφυγα σχετικά νωρίς, αν θες, από την Ελλάδα. Η πρώτη μου επαγγελματική ενασχόληση με motorsport ήταν με GT3, με αγωνιστικά GT3, με Corvette συγκεκριμένα, στη Γερμανία. 

«Ήμουν μέλος της Callaway Competition, μιας ομάδας η οποία, μπορεί να ήταν μικρή, αλλά το καλό ήταν ότι ήταν ο κατασκευαστής του συγκεκριμένου αυτοκίνητου και παράλληλα η ομάδα που το ‘έτρεχε’ στα διάφορα πρωταθλήματα. Επομένως, πολύ πολύ γρήγορα ‘βούτηξα στα βαθιά’.

«Έτσι κατάφερε να πάρω αρκετές αρμοδιότητες και άρχισα να ασχολούμαι με αρκετά παραπάνω πράγματα πάντα σε σχέση με την εμπειρία που είχα, η οποία μέχρι τότε ήταν κυρίως Formula Student από το πανεπιστήμιο, από το Πολυτεχνείο, που ασχολήθηκα πολλά χρόνια με την Prom Racing στα ξεκινήματα. Τώρα τα παιδιά έχουν φτάσει να είναι σε άλλο επίπεδο και να παίρνουν βραβεία σε κάθε διαγωνισμό.

«Αλλά, ναι, ξεκίνησα ουσιαστικά εκεί, σαν junior engineer με GT3.

«Παράλληλα, πριν φύγω μου άρεσε και είχα ασχοληθεί και με cross-karts, αλλά εργασιακά πρώτα ασχολήθηκα με τα GT3 αγωνιστικά και μετά από εκεί κάπως το ένα έφερε το άλλο. Όσο προχωράς, γνωρίζεις ανθρώπους και όλο και περισσότεροι μαθαίνουν το όνομά σου και άμα κάνεις καλή δουλειά και δουλεύεις σκληρά, εξελίσσεσαι.

«Μετά από τα GT3 ήμουν vehicle dynamics engineer στη McLaren Automotive, με ενασχόληση με supercars και με κάποια από τα GT3 αγωνιστικά, αλλά κυρίως με supercars. Ήμουν ο επικεφαλής μηχανικός για το 765 LT, ήταν το μεγάλο project που έκανα όταν ήμουν στη McLaren.

«Ήταν κάτι το πολύ, πολύ ενδιαφέρον, προορισμένο για την πίστα, αλλά ταυτόχρονα, με τις αναρτήσεις που είχε και τα ενεργά αεροδυναμικά, ήταν ικανό να κυκλοφορήσει και στον δρόμο. Δούλεψα με πολύ ενδιαφέροντες και πολύ καλούς επαγγελματίες οδηγούς σε αυτή την περίοδο.

«Είχα ασχοληθεί επίσης με κάποια άλλα προορισμένα για την πίστα προγράμματα της McLaren, όπως ήταν τη Senna GTR, το οποίο, ουσιαστικά ήταν βασισμένο στο road legal Senna, αλλά χωρίς κανένα περιορισμό, με slick ελαστικά, την ανάρτηση από το GT3 αγωνιστικό - ήταν ένα αυτοκίνητο για κάποιον με πολλά χρήματα, απλά να το χαρεί στην πίστα χωρίς BOP, χωρίς περιορισμούς από τυχόν κανονισμούς.

«Επομένως, μου δόθηκε εκεί μια καλή ευκαιρία και πίεσα αρκετά για να ασχοληθώ με όσα περισσότερα πράγματα γινόταν, πάντα στην εξειδίκευση του vehicle dynamics, που ήταν το ‘πάθος’ μου και αυτό που πάντα με ενδιέφερε περισσότερο.

«Ασχολήθηκα με εξέλιξη ελαστικών, με αναρτήσεις, με το τιμόνι, με γεωμετρίες, με πολλά και διαφορετικά και κυρίως τεχνολογίες οι οποίες ακόμα και στο κορυφαίο επίπεδο του motorsport δεν επιτρέπονται.

«Στη McLaren είχαμε διασυνδεδεμένες αναρτήσεις με υδραυλικό χειρισμό και ενεργά αεροδυναμικά, τεχνολογίες οι οποίες ως νέος μηχανικός που θες προφανώς να κάνεις το καλύτερο που μπορείς, αποτέλεσαν μια τεράστια ευκαιρία να μάθω και να ασχοληθώ με διαφορετικά είδη. 

«Μετά από τη McLaren πήγα στη Gordon Murray Automotive. Ο Gordon εκείνη την περίοδο, ουσιαστικά έψαχνε ανθρώπους για να δημιουργήσει τον ‘διάδοχο’ της McLaren F1 με το T50 και αργότερα με το T50S που ήταν το αντίστοιχο project με τη Senna GTR. Βρέθηκα μετά από 2,5 χρόνια στη McLaren στην GMA. Σίγουρα ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα.

«Μεγάλωσα και είχα αφίσες με τον Gordon στο δωμάτιό μου και με τις Brabham που είχε σχεδιάσει, όπως το Fan Car και όλα όσα είχε κάνει στην πορεία του εκτός από τη McLaren. Επομένως, το να δουλέψω μαζί του και να έχω τις ευθύνες που είχα ήταν σίγουρα ονειρικό.

«Εκείνη την περίοδο η εταιρεία ήταν και αρκετά πιο μικρή σε σχέση με το πώς είναι τώρα με τα περισσότερα project. Ήταν πιο πολύ σαν startup που έδωσε ακόμα περισσότερη δυνατότητα να έχεις καθημερινή, άμεση επικοινωνία με τον Gordon.

«Ήταν μια πραγματικά καταπληκτική εμπειρία και ένα project που σε σχέση με ό,τι αυτοκίνητα κάνουν όλοι οι υπόλοιποι κατασκευαστές supercars ήταν κάτι πολύ πολύ διαφορετικό.

«Όλοι πάνε στην ηλεκτροκίνηση και στον υβριδισμό, και ο Gordon πήγε πίσω στα βασικά, με ένα αυτοκίνητο που ήταν 900 κιλά, με ατμοσφαιρικό κινητήρα V12, με χειροκίνητο κιβώτιο. Και όλα αυτά τα εξελίσσαμε χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένη στόχευση, αν θες.

«Ο στόχος ήταν να κατασκευάσουμε το καλύτερο αυτοκίνητο για τον οδηγό και επομένως μία από τις ευθύνες για το δικό μου ρόλο ως senior vehicle dynamics engineer ήταν ουσιαστικά να κάνω πράξη όλες τις ιδέες του Gordon για το πώς πρέπει να είναι ένα αυτοκίνητο το οποίο είναι προσανατολισμένο στον οδηγό - να μπορείς να τα βάλεις κάτω με νούμερα και με γραφήματα και με δεδομένα και προσπαθήσεις να συνεχίσεις και να εξελίξεις το αυτοκίνητο με τους οδηγούς ώστε να καταλήξεις να έχεις αυτή την αίσθηση του καλύτερου αυτοκίνητου που δημιουργήθηκε ποτέ. Όχι του γρηγορότερου, όχι εκείνου που φρενάρει καλύτερα, όχι αυτού με την καλύτερη επιτάχυνση, με το καλύτερο γυρολόγιο, αλλά το αυτοκίνητο που κάνει εκείνον που το οδηγεί να αισθάνεται ιδιαίτερα. 

«Όσο ήμουν στη McLaren και με τον Gordon, συνέχισα και είχα επαφή με αγώνες, είτε με GT3 αγωνιστικά όπως ξεκίνησα, είτε με πρωτότυπα Le Mans. Τα Σαββατοκύριακα που δεν δούλευα ασχολιόμουν με τους αγώνες, οπότε κάπως έτσι κυλούσε το πρόγραμμα.

«Και μετά στη McLaren είχα την τύχη να δουλέψω με τον Kenny Brack, ο οποίος ήταν και είναι μεγάλο όνομα στο IndyCar και είχε κάνει τεράστια καριέρα στην Αμερική. Και μετά στη GMA ο επικεφαλής οδηγός δοκιμών ήταν ο Dario Franchitti, επίσης πολύ μεγάλο όνομα και νικητής πολλές φορές του Indy 500 και του πρωταθλήματος με την Ganassi. Οπότε, άκουγα ιστορίες για το IndyCar και το πόσο ανταγωνιστικό και ενδιαφέρον πρωτάθλημα είναι.

«Κάπως έτσι το ένα έφερε το άλλο και αποφάσισα να κάνω το άλμα από την Ευρώπη στην Αμερική για να πάω στην Dale Coyne Racing.

«Ξεκίνησα ως Performance Engineer σε ένα από τα δύο αυτοκίνητα της ομάδας όταν ήμασταν στην πίστα και πίσω στο εργαστήριο, οτιδήποτε είχε κάνει πάλι με απόδοση και σετάπ για το αυτοκίνητο.

«Και την προηγούμενη off-season μετά τον πρώτο χρόνο μου στην ομάδα πήρα προαγωγή και φέτος ήμουν ο μηχανικός αγώνας  για το ένα από τα δύο αυτοκίνητα δουλεύοντας με τον ίδιο οδηγό, τον David Malukas. Ταυτόχρονα, ήμουν ο επικεφαλής μηχανικός στο εργοστάσιο, δηλαδή ήμουν υπεύθυνος για όλα τα προγράμματα που έχουμε με την αεροσήραγγα, το πρόγραμμα αναρτήσεων και αμορτισέρ, τα κιβώτια, ο,τιδήποτε κάνουμε στο R&D.

«Ξέρω ότι ακούγεται πιθανώς κλισέ, αλλά πάνε τώρα αρκετά χρόνια που είμαι στο εξωτερικό και πραγματικά πιστεύω ότι δεν έχω δουλέψει μία μέρα προς το παρόν. Κάνω το hobby μου επάγγελμα, είμαι πολύ χαρούμενος που μπορώ και το λέω αυτό και κάπως έτσι είναι το summary της ιστορίας μου.»

Οπότε επί της ουσίας στο εξωτερικό βγήκες με το που τελείωσες τη σχολή, δηλαδή στα 22.

«Ναι.»

Έχεις καταφέρει μέσα σε 6 χρόνια να περάσεις από τους αγώνες στο αυτοκίνητο και ξανά στους αγώνες.

«Κάπως έτσι.»

Κι αν καταλαβαίνω καλά, στην Dale Coyne ξεκινάς στις αρχές του 2022.

«Ξεκίνησα στις αρχές του 2022, ναι. Ξεκίνησα μια εβδομάδα πριν τον πρώτο αγώνα στο St. Petersburg.

«Για μια σεζόν ήμουν μηχανικός απόδοσης στην πίστα, και μετά στην off-season, που για εμάς είναι ουσιαστικά από τον Οκτώβριο μέχρι το Φεβρουάριο, πήρα την προαγωγή στον ρόλο του race engineer και ταυτόχρονα του lead engineer.

«Επομένως, πήρα γρήγορα πήρα ευθύνες και στην Dale Coyne Racing, αλλά είναι σίγουρα ένα πρωτάθλημα το οποίο δίνει τη δυνατότητα σε ομάδες ακόμα και με μικρότερο budget και με λιγότερο δυναμικό, όπως είναι η δική μας και μερικές άλλες.

«Μπορείς ακόμα κι άμα υπάρχουν ομάδες όπως η Ganassi και η Penske, που παίρνουν το πρωτάθλημα τα τελευταία 20 χρόνια, να ανταγωνιστείς όλες αυτές τις εταιρείες και τις ομάδες στα ίσα και να έχεις κάποια καλά αποτελέσματα, τα οποία είναι σίγουρα μεγάλη επιβράβευση και για μένα και για την υπόλοιπη ομάδα.

Αυτό που βλέπουμε είναι ότι νέοι που τελειώνουν ελληνικές πολυτεχνικές σχολές βρίσκουν δουλειά στο εξωτερικό. Ήταν όμως όλοι μέλη και της ομάδας Formula Student του εκάστου πανεπιστημίου. Θεωρείς ότι δίνεται βαρύτητα στις εταιρείες του εξωτερικού αν έχεις περάσει από μια τέτοια ομάδα και έχεις αυτήν την εμπειρία;

«Το Formula Student για μένα ήταν κύριο κομμάτι και η αρχή της καριέρας μου. Προφανώς μέσω του Formula Student έχεις τη δυνατότητα να μάθεις και να ψαχτείς μόνος σου που είναι το σημαντικότερο κομμάτι, και να λύσεις προβλήματα πρακτικά έξω από την αίθουσα διδασκαλίας και έξω από τις εξετάσεις. Άρα, σίγουρα οι εταιρείες το κοιτάνε και υπάρχει σύνδεση μεταξύ των εταιρειών και του Formula Student.

«Στο εξωτερικό προφανώς υπάρχουν συγκεκριμένα πρωταθλήματα και συγκεκριμένες εταιρείες οι οποίες στηρίζουν όλη αυτή την οργάνωση. Επομένως είναι σίγουρα πολύ σημαντικό.

«Θα έλεγα ότι μερικά χρόνια πριν ήταν ίσως λίγο πιο ιδιαίτερο.

«Πλέον, επειδή γίνεται πιο γνωστό και επειδή οι εταιρείες το υποστηρίζουν περισσότερο γιατί καταλαβαίνουν ότι προφανώς το δυναμικό τους θα προέλθει από Formula Student ομάδες, ίσως είναι κάτι σε ένα CV που δεν ξεχωρίζει όσο ξεχώριζε μερικά χρόνια πριν.

«Παρόλα αυτά, οι παιδιά που ασχολούνται σε σοβαρό επίπεδο με Formula Student και είναι έτοιμα να δουλέψουν σκληρά και να μάθουν μέσα από αυτό, θα ανταμειφθούν και θα μάθουν πράγματα πρακτικά, τα οποία έχουν άμεση σχέση με τη βιομηχανία και με τον τρόπο σκέψης που πρέπει να έχεις σε αυτήν.

«Προφανώς το Formula Student δεν είναι racing και ούτε μπορεί να είναι racing. Είναι ένας διαγωνισμός μηχανικής και σχεδιασμού, και οι γνώσεις που αποκομίζει ο φοιτητής μέσω του Formula Student είναι πραγματικά συνδεδεμένα με το τι θα κάνει αύριο άμα αποφασίσει να πάει στο αυτοκίνητο ή στο motorsport ή στα supercars ή σε οτιδήποτε έχει να κάνει με μηχανική. Ο τρόπος σκέψης και η επίλυση προβλημάτων που απαιτείται νομίζω είναι αλληλένδετα με τη βιομηχανία και γι' αυτό πολλοί φοιτητές οι οποίοι προέρχονται από Formula Student ομάδες ελληνικές ή από το εξωτερικό καταλήγουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να είναι μέλη της.»

Πριν βρεθείς στην Αμερική, ποιες στιγμές θα ξεχώριζες στην πορεία σου;

«Η πρώτη μου νίκη και pole position με τα GT3 ήταν σίγουρα κάτι ξεχωριστό.

Στο Red Bull Ring, το οποίο ήταν η πίστα που μερικά χρόνια πριν τρέχαμε με τα μονοθέσια του Formula Student, επομένως και από θέμα αναμνήσεων ήταν ιδιαίτερο μέρος. Λίγα χρόνια μετά, πήραμε εκεί διπλή pole position και διπλή νίκη, και αυτό ήταν σίγουρα πολύ ξεχωριστό.

«Στη McLaren, την 765LT ήταν σίγουρα το κύριο project μου, αλλά και το project το οποίο είμαι πιο περήφανος, γιατί πραγματικά ασχολήθηκα από την αρχή του. Ήμουν υπεύθυνος για όλες τις δοκιμές και το πλάνο ανάπτυξής του. Ήταν ένα αυτοκίνητο το οποίο ξεπέρασε τις προσδοκίες και σε ό,τι αφορά τις επιδόσεις, αλλά και στο feedback των οδηγών και των εκάστοτε πελατών. Τα σχόλιά τους ήταν πάρα πολύ θετικά, και η στιγμή που δώσαμε το αυτοκίνητο στην παραγωγή μετά από 2 χρόνια σκληρής δουλειάς ήταν μία από τις πιο περήφανες στιγμές μου.

«Όπως ήταν και το να σηκώσω το τηλέφωνο και να είναι ο Gordon Murray και να λέει, ‘ενδιαφέρεσαι να έρθεις στην εταιρεία’. Δεν το σκέφτηκα ούτε δευτερόλεπτο, παρόλο που προφανώς στη McLaren τα αυτοκίνητα είναι εξίσου ενδιαφέροντα.

«Ήταν σίγουρα, όπως είπα πριν, όνειρο που έγινε πραγματικότητα να μπορώ να μιλάω με έναν από τους τελευταίους μεγάλους old school μηχανικούς.

«Υπάρχουν και πράγματα τα οποία μπορεί να μην φαίνονται τόσο σημαντικά στους έξω. Μπορεί να είναι σημαντική εμπειρία μετά από μια εβδομάδα δοκιμών να λύσεις ένα πρόβλημα το οποίο σε έπαιδευε για αρκετές ώρες.

«Είμαι τυχερός που έχω πολλές διαφορετικές στιγμές οι οποίες είναι ξεχωριστές.»

Σε ό,τι αφορά την Αμερική, για εμάς εδώ στην Ευρώπη είναι κάτι το εξωτικό παρά το γεγονός ότι είναι πολύ πιο εύκολο πια να δεις και IndyCar και NASCAR, και στην Ελλάδα, και νιωθουμε ότι διαφέρει πολύ το motorsport εκεί σε σχέση με το motorsport εδώ. Ισχύει αυτό; Κι αν ναι, τι είναι αυτό που ξεχωρίζει στην Αμερική και την κάνει κάτι άλλο από το motorsport της Ευρώπης;

«Θα σου απαντήσω με παράδειγμα το IndyCar που έχω εμπειρία γιατί με NASCAR δεν έχω ασχοληθεί, αλλά αυτό που λες σίγουρα ισχύει, στην Αμερική το motorsport είναι πολύ πολύ διαφορετικό, η νοοτροπία είναι πολύ διαφορετική.

«Καταλαβαίνεις ότι όποιος είναι μέρος αυτού του μικρόκοσμου το κάνει πραγματικά γιατί είναι το πάθος του, γιατί είναι η ζωή του, γιατί ξυπνάει και κοιμάται με αυτό και επομένως όλη η νοοτροπία ακόμα και στους αγώνες, ενώ όλοι προφανώς θέλουμε να νικήσουμε την ομάδα που είμαστε δίπλα μας, είναι πολύ πιο φιλική, με πολύ λιγότερα politics και γενικά όλο το paddock και η ατμόσφαιρα σε αυτόν είναι πολύ πολύ διαφορετική και πολύ πιο ανοιχτή.

«Θυμάμαι την πρώτη φορά που πήγα σε αγώνα IndyCar και αυτή ήταν και η πρώτη μου επαφή αν θες με υψηλού επίπεδου αγώνες single-seaters.

«Είχα κάνει κάποια πράγματα με Formula 4 ή Formula Gloria, αλλά προφανώς τίποτα σε τέτοιο επίπεδο και ακόμα και σε Formula 4 αγώνες έβλεπες ότι το κάθε γκαράζ ήταν κλειστό και ήταν όλα μυστικά, κανένας δεν μπορούσε να μπει μέσα. Και πας στην Αμερική στο κορυφαίο επίπεδο που είναι το IndyCar, την αντίστοιχη Formula 1 της Αμερικής και όλα είναι ανοιχτά και προσβάσιμα. Οι θεατές μπορούν να πάνε και να ακουμπήσουν τα αυτοκίνητα, να μιλήσουν με τους οδηγούς, όλα τα αυτοκίνητα είναι δίπλα τα ένα με το άλλο.

«Όλη η νοοτροπία είναι πολύ πιο διαφορετική και ο τρόπος που έχει στείλει όλο το πρωτάθλημα είναι πολύ πιο old-school, αλλά με την καλή έννοια.

«Υπάρχει πολύ καλός ανταγωνισμός, υπάρχει υψηλό επίπεδο μηχανικής, αλλά η όλη διαδικασία είναι πολύ πιο enjoyable από τη δικιά μου άποψη ως παρατηρητής και ως τύπος που ήρθε από την Ευρώπη, χωρίς παραδείγματος χάρη να έχω ξανασχοληθει με racing σε ovals και πολλά άλλα πράγματα που είναι συγκεκριμένα για το πρωτάθλημα. Η εμπειρία είναι πολύ διαφορετική.»

Άρα είναι παρεξηγημένο τελικά το oval racing ή το IndyCar γενικά σε πρωτάθλημα. Θεωρείς ότι υπάρχει χαρά και διασκέδαση και στο oval; 

«Οπωσδήποτε. Το ωραίο με το IndyCar είναι ότι δεν είναι μόνο σε oval, έχεις προφανώς τα ovals που μπορείς να έχεις, superspeedways, short ovals, πολλές διαφορετικές πίστες μέσα στην ίδια κατηγορία, έχεις τις πίστες του δρόμου με bumps και λακούβες, και έχεις και μετά τις κανονικές πίστες όπως έχουμε και στην Ευρώπη, αλλά ακόμα και η χάραξη των κανονικών σιρκουί στην Αμερική είναι πολύ πιο old school και θέλει αφοσίωση και θα΄ρρος από τον οδηγό. Πάμε σε μέρη σαν το Barber, το Mid-Ohio, όπου έχεις αλλαγές υψομέτρου και τυφλές στροφές. Γενικότερα, το πρωτάθλημα έχει ένα τεράστιο εύρος στο οποίο το αυτοκίνητο μπορεί να λειτουργεί.

«Το αυτοκίνητο είναι προφανώς spec, όλοι έχουν το ίδιο, δεν μπορεί κάποιος να έρθει σε έναν αγώνα και να σχεδιάσει το δικό του side pod.

«Ωστόσο, υπάρχει αρκετή παραμετροποίηση μέσα στο αυτοκίνητο και ένα κομμάτι το οποίο είναι τελείως ανοιχτό από κανονισμούς είναι τα αμορτισέρ. Οι περισσότερες ομάδες, ακόμα και εμείς, σχεδιάζουμε τα δικά μας αμορτισέρ, κάνουμε R&D και εξέλιξη τα δικά μας αμορτισέρ. Και κάτι πολύ ιδιαίτερο με τα IndyCar, το οποίο είναι το μόνο πρωτάθλημα που επιτρέπει, είναι τα inerters, όπως ήταν στην F1 τα J-dumper που ξεκίνησαν με τη Renault.

«Όλη αυτή η διαδικασία δημιουργεί ένα πολύ ενδιαφέρον προϊόν, ακόμα και για τον θεατή.

«Και η στρατηγική είναι σημαντική, για αυτό υπάρχουν αγώνες που μπορεί να έχεις κάνει καλές κατατακτήριες και να ξεκινήσεις μπροστά και να τερματίσει τελευταίος ή μπορεί να είναι αγώνες που να ξεκινάς τελευταίος, αλλά με ένα καλό σετάπ, με καλή στρατηγική μπορεί να νικήσεις.

«Είναι πολύ πιο απρόβλεπτο, ενώ στη Formula 1 βλέπουμε ακόμα και μεταξύ teammates με το ίδιο αυτοκίνητο μπορεί να έχεις μισό δευτερόλεπτο διαφορά.

«Νομίζω ότι πραγματικά είναι ένα από τα κορυφαία, αν όχι το κορυφαίο πρωτάθλημα από άποψη ανταγωνισμού αυτή τη στιγμή για single-seaters στον κόσμο.»

Τέλος, τι θα συμβούλευες ένα παιδί το οποίο διαβάζει τη συνέντευξη και είναι πρώτο έτος, ή είναι στα τελειώματα της σχολής του και θέλει να ξεκινήσει και αυτό την καριέρα του στο motorsport;

«Είναι δύσκολο προφανώς για το κάθε άτομο να πεις κάτι συγκεκριμένο, αλλά το σημαντικότερο είναι προφανώς να βρει αυτό που του αρέσει, να βρει πού είναι το πάθος του.

«Από τη στιγμή που βρει τι του αρέσει και πού είναι το πάθος του και συνειδητοποιήσει τη θυσία που χρειάζεται και τη δουλειά που χρειάζεται, νομίζω ότι θα έρθουν τα υπόλοιπα.

«Αν κάποιος ξέρει τι τον ενδιαφέρει και είναι πρόθυμος να κάνει τις θυσίες που απαιτούνται, νομίζω είτε από φοιτητής από ελληνικό πανεπιστήμιο, είτε φοιτητής από πανεπιστήμιο του εξωτερικού, δεν έχει καμία σημασία.

«Το σημαντικό είναι προφανώς κάποιος να βρει αυτό που του αρέσει και να προσπαθεί να κάνει πους, να εξελίσσει τον εαυτό του, να διαβάσει για το αντικείμενο, να χτυπήσει πόρτες, να ψαχτεί προσωπικά, να βρει την άκρη να μπει στον χώρο: από το να ξεκινήσει ως junior engineer, από το να ξεκινήσει ως μηχανικός, να ξεκινήσει πλένοντας ζάντες, οτιδήποτε αρκεί να μπει στον χώρο, να αποδείξει ότι είναι φτιαγμένος για αυτόν τον χώρο και μετά το ένα, όπως είπα, φέρνει το άλλο.

«Οι άνθρωποι κυρίως στο εξωτερικό θα έλεγα, στην Αμερική ακόμα περισσότερο σχέση με την Ευρώπη πιθανά, αν δουν ότι κάποιος είναι όντως σκληρά εργαζόμενος και προσπαθεί, θα τον ανταμείψουν και θα συνεχίσει να προοδεύει επαγγελματικά άσχετα με το από πού κατάγεται, με το πόσο χρονών είναι, με ποιο είναι το υπόβαθρό του.»

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Formula Student: Πώς οι ελληνικές ομάδες κοιτούν στα μάτια τον σκληρό ανταγωνισμό της Αγγλίας

Η ξεχωριστή και συλλεκτική McLaren 765LT (Video)

Το T.50 του Gordon Murray πήρε μπροστά και ο ήχος του κολάζει (video)