Δοκιμάζουμε τη νέα Lamborghini Urus

Έκανε πολύ θόρυβο ως είδηση ότι θα κατασκευαστεί και ακόμη περισσότερο όταν την είδαμε για πρώτη φορά σε έκθεση αυτοκινήτου. Κι εμείς κάνουμε το δικό μας. Οδηγούμε τη Lamborghini Urus εκτός ασφάλτου, στην παγωμένη «καρδιά» της ισλανδικής γης.

ΚΕΙΜΕΝΟ: JOSH JACQUOT (CAR AND DRIVER, USA), ΑΠΟΔΟΣΗ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΖΩΓΛΟΠΙΤΗΣ, ΦΩΤ.: CHARLIE MAGEE
8/5/2019

Η εικόνα ήταν πρωτόγνωρη, αλλά καθ’ όλα σημαντική. Έπειτα από δεκαετίες, μία Lamborghini διέσχισε με επιτυχία ένα ποτάμι! Όχι ότι δεν θα έχει γίνει κάποια προσπάθεια στο παρελθόν από κάποιους άλλους -φανταζόμαστε ότι όλο αυτό το χρονικό διάστημα πολλοί θα δοκίμασαν να κάνουν περίεργες πράξεις με μία Lamborghini. Και σίγουρα κάποιος άλλος θα έχει περάσει μέσα από κάποιο ποτάμι με την LM002, όταν η «Lambo Rambo» βρισκόταν ακόμα στην πρώτη νιότη της. Όμως, αυτή τη φορά ήταν διαφορετικά. Αυτή η Lamborghini, η Urus, δεν είναι ένα επί τούτω εξωτικό όχημα ούτε και ένα «σκληροπυρηνικό» εκτός δρόμου τετρακίνητο. Δεν είναι τίποτε από τα δύο αλλά έχει στοιχεία και από τα δύο αυτά. Για να δούμε τι πραγματικά είναι το δεύτερο SUV στην ως τώρα ιστορία της Lamborghini πήγαμε στην Ισλανδία. Αφενός για να το γνωρίσουμε όσο καλύτερα γίνεται και αφετέρου για να διαπιστώσουμε εάν η ικανότητα της ιταλικής φίρμας ως κατασκευαστής επεκτείνεται επιτυχώς και πέρα από τη δημιουργία ακτινοβολούντων, σφηνοειδών οχημάτων υψηλής ταχύτητας.

Στην Ισλανδία

Εκτός του ότι στριμώχνουν πολλά σύμφωνα στις λέξεις τους, υπάρχει και κάτι άλλο που πρέπει να γνωρίζετε για το Ισλανδικό έθνος: είναι μικρό σε πληθυσμό και η χώρα καλύπτει έκταση λιγότερη από τη μισή που έχει το Wyoming (σημ.: Η Ισλανδία εκτείνεται σε περίπου 103.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα ενώ η αμερικανική πολιτεία σε περίπου 253.600 τετραγωνικά χιλιόμετρα). Επίσης, δεν έχει πολύ ψηλό ανάγλυφο. Η ψηλότερη κορυφή, το Hvannadalshnúkur, έχει ύψος 2.110 m και βρίσκεται στα βορειοδυτικά του ηφαιστείου Öræfajökull. Σε σχέση με ό,τι ισχύει στα αμερικανικά δεδομένα, είναι «στίγματα». Όμως, εάν μείνεις για λίγο καιρό στην αραιοκατοικημένη περιοχή της ισλανδικής ενδοχώρας θα καταλάβεις την απέχθειά της για οποιαδήποτε αβελτηρία. Κάνε μια λάθος επιλογή και η μητέρα Φύση θα σε κάνει να το μετανιώσεις. Δεν υπάρχει κάποιο ζώο που να σου επιτεθεί και να σε φάει, αν και οι πολικές αρκούδες βρίσκουν τον τρόπο να φτάσουν από τη Γροιλανδία στην Ισλανδία μέσω των κομματιών πάγου που επιπλέουν. Αντιθέτως, θα πεθάνεις εξαιτίας της έκθεσής σου στο κρύο και πιθανόν στην παγωμένη βροχή, τον συνήθη υετό το φθινόπωρο και την άνοιξη. Όμως, εάν αποτολμήσεις να κινηθείς περισσότερο στο εσωτερικό της χώρας και ιδίως στα υψίπεδά της -όπως σκοπεύαμε να κάνουμε εμείς- υπάρχει χιόνι, πολύ χιόνι. Βρίσκεσαι σε ένα λευκό σκοτείνιασμα που σου προκαλεί ζάλη.

Έτσι, όταν στα μέσα Οκτωβρίου εξήγησα σε έναν τοπικό οδηγό το σχέδιό μας να οδηγήσω την αξίας 250.000 δολαρίων (σημ.: περίπου 217.000 ευρώ) ως το κέντρο της χώρας, με κοίταξε έκπληκτος. Ούτως ή άλλως, η Ισλανδία είναι η «πνευματική μήτρα», εάν όχι το τόπος καταγωγής, των ειδικών τετρακίνητων οχημάτων που κινούνται στο χιόνι, τα οποία οι Ισλανδοί ονομάζουν «σούπερ τζιπς». Αυτά είναι Toyota, Land Rover και 4x4 μοντέλα άλλων εταιρειών -παραδόξως, σπανίζουν αυτά της Jeep- τα οποία διαθέτουν μεγάλους άξονες και μεγάλης διάστασης τροχούς ώστε να «πλέουν» πάνω στο χιόνι. Με αυτά, μεταφέρουν τουρίστες στο εσωτερικό της Ισλανδίας, προστατεύοντας τους απρόσεκτους κυρίως από τον ίδιο τον εαυτό τους. Τα «σούπερ τζιπς» κατασκευάζονται για να μπορούν να κινούνται σε παγετώνα ή σε βάλτους που βρίσκονται στα υψίπεδα της χώρας. Η Urus, με τροχούς διάστασης 22 ιντσών και λάστιχα με προφίλ 40, δεν είναι ένα «σούπερ τζιπ»…

Τεχνολογική βάση

Επίσης, η Urus δεν είναι μία καθαρόαιμη Ιταλίδα. Βασίζεται στην πλατφόρμα «MQB Evo» της Volkswagen την οποία διαθέτουν και τα Audi Q7 και Q8, Bentley Bentayga και Porsche Cayenne. Ο κινητήρας της, ένας 4.0 V8 biturbo μέγιστης ισχύος 650 PS, είναι γερμανικός, επίσης, και τον συναντάμε και στις πιο «αδύναμες» εκδόσεις των Porsche Panamera Turbo και Cayenne Turbo. Ένα αυτόματο κιβώτιο οκτώ σχέσεων της ZF στέλνει τη ροπή σε όλους τους τροχούς μέσω ηλεκτρονικά ελεγχόμενου κεντρικού διαφορικού «Torsen». Στον πίσω άξονα υπάρχει ένα επίσης ηλεκτρονικά ελεγχόμενο διαφορικό το οποίο δίνει τη ροπή στον (πίσω) τροχό που έχει την καλύτερη πρόσφυση. Το εμπρός, ανοιχτού τύπου, είναι το μόνο από τα καίρια μηχανικά μέρη του αυτοκινήτου που δεν ελέγχεται ηλεκτρονικά.

Η ανάρτηση διαθέτει πνευματικά στοιχεία σε όλους τους τροχούς τα οποία μεταβάλλουν το ύψος του αυτοκινήτου από το έδαφος, αναλόγως της επιλογής στο σύστημα που παραμετροποιεί τα δεδομένα στο στυλ οδήγησης. Επίσης, υπάρχουν ενεργές αντιστρεπτικές ράβδοι -εμπρός και πίσω- οι οποίες περιορίζουν την κλίση του αυτοκινήτου στις στροφές, όσο αυτό κινείται σε άσφαλτο. Όταν ο οδηγός επιλέξει μία από τις παραμέτρους του συστήματος για εκτός δρόμου κίνηση, δηλαδή «Sabbia» (άμμος) ή «Terra» (χώμα), οι ράβδοι απελευθερώνονται πλήρως. Τέλος, το αυτοκίνητο διαθέτει και ενεργητική τετραδιεύθυνση, καθώς οι πίσω τροχοί στρίβουν προς την ίδια ή την αντίθετη κατεύθυνση με αυτή του τιμονιού, αναλόγως της ταχύτητας κίνησης του οχήματος ή του επιλεγμένου προγράμματος στο στυλ οδήγησης (σημ.: οι πίσω τροχοί στρίβουν έως 3° ως προς την ευθεία, είτε δεξιά, είτε αριστερά). Πάντως, απλή δεν τη λες την Urus…

Στον βασικό εξοπλισμό της περιλαμβάνονται κεραμικοί δίσκοι, στο σύστημα πέδησης, ενώ οι διαστάσεις των τροχών της κυμαίνονται μεταξύ 21 και 23 ιντσών. Τόσο η Urus που οδηγήσαμε στην Ισλανδία όσο και αυτή που δοκιμάσαμε νωρίτερα στην Καλιφόρνια είχαν τροχούς διάστασης 22 ιντσών. Στη νησιωτική χώρα, το αυτοκίνητο διέθετε ελαστικά Pirelli Scorpion Winter ενώ αυτό που είχαμε στην αμερικανική πολιτεία Pirelli P Zero. Στις δυτικές ακτές της Ισλανδίας, το καφέ ήταν το χρώμα που κυριαρχούσε, σαφής ένδειξη ότι το παγωμένο, σκούρο χέρι του χειμώνα πλησίαζε απειλητικά. Σποραδικές ακτίνες φωτός ξέφευγαν από τα κατάλευκα σύννεφα που κάλυπταν τον ουρανό αλλά η βροχή έπεφτε με έντονο ρυθμό.

Έχοντας ως στόχο να εισέλθουμε όσο βαθύτερα θα μπορούσε να μας πάει η Urus στην «καρδιά» των ισλανδικών υψιπέδων, κινηθήκαμε νοτιοανατολικά του Ρέικιαβικ (σημ.: η πρωτεύουσα της χώρας) μέσω της οδικής αρτηρίας Νο1. Έπειτα στραφήκαμε βορειοανατολικά μέσω της Νο 35, γνωστής και με την ονομασία «Biskupstungnabraut», όπου κυνηγούσαμε το ουράνιο τόξο στις σχεδόν κάθετες πλαγιές του βουνού Ingólfsfjall. Αυτή ήταν η διαδρομή μας, ο λόγος για τον οποίο ήρθαμε στην Ισλανδία. Προχωρώντας ακόμη περισσότερο προς το εσωτερικό της χώρας -όπου διασχίζει μια εμφανή, χιονισμένη γραμμή- ο δρόμος Νο 35 διχοτομεί τον δεύτερο και τρίτο μεγαλύτερο σε έκταση παγετώνα του νησιού. Σκοπός μας ήταν να καταλήξουμε στην άδεια περιοχή του αλλά, πρωτίστως, έπρεπε να δοκιμάσουμε τις δυνατότητες της Urus στην άσφαλτο.

Η περιπέτεια

Ο καταρράκτης Gullfoss οριοθετεί το τέλος της ασφάλτινης διαδρομής για τους τουρίστες αυτή την περίοδο του έτους, δηλαδή προς το τέλος της χρονιάς. Τουλάχιστον σε αποζημιώνει το θέαμα, με τον ποταμό Ölfusá (αλλιώς, Hvíta) να πέφτει από ύψος περίπου 32 m. Σταματήσαμε σε αυτό μέρος για να εφοδιαστούμε με τον κατάλληλο εξοπλισμό και ρούχα για τα υψίπεδα που ήταν εμπρός μας. Ευτυχώς, η Urus δεν είναι Aventador και έτσι μόνο οι ειδήμονες την πρόσεχαν, καθώς διασχίζαμε με αυτή πλήθη από επισκέπτες, χαλαρωμένους από το αλκοόλ. Είναι μια… εσωστρεφής Lamborghini,η οποία δεν μετατρέπει κάθε στάση στο βενζινάδικο σε «λαϊκό προσκύνημα». Βεβαίως, κάθε φορά που εκκινεί ο κινητήρας της δημιουργεί μια θεατρικότητα με τον θόρυβό του, η οποία χάνεται αμέσως μετά μέσα στη γερμανική απάθεια που ορίζουν τα δεδομένα της επιλογής «Strada» (δρόμος), στο σύστημα παραμετροποίησης του στυλ οδήγησης. Κινούμαστε με ήρεμο ρυθμό και ο Charlie Magee, ο φωτογράφος μας, παρατηρεί ότι με αυτή την ταχύτητα η Urus μοιάζει περισσότερο με Audi παρά με Lamborghini.

Καθώς περνάμε από τον καταρράκτη, βλέπουμε μια πινακίδα που απαγορεύει την κίνηση με δικίνητο όχημα στα υψίπεδα και αργότερα μία ακόμα που αναγράφει ότι το έδαφος είναι απροσπέλαστο. Η σιωπή κυριαρχεί στο εσωτερικό της Urus… Όμως, τότε είναι που ο δρόμος γίνεται εκπληκτικός καθώς παίρνει την κλίση του τοπίου και είναι λιθόστρωτος με καταπληκτική επιφάνεια. Τότε είναι που η ιταλική ψυχή της Urus αποκαλύπτεται αφ’ εαυτού της. Όταν επιλέξεις τη διαμόρφωση «Sport», η ανάρτηση χαμηλώνει κατά 1,5 cm και γίνεται πιο σκληρή και άμεση στην απορροφητικότητά της. Ο κινητήρας της θυμίζει τον Ηρακλή, η ροπή της είναι μεγάλη και άμεσα εφαρμόσιμη στους τροχούς ακόμα και από τόσο χαμηλά όσο ορίζουν οι 2.250 rpm κα μετατρέπεται σε ένα μόνιμο τίναγμα προς τα εμπρός ως τις 6.000 rpm. Με τα χειμερινά ελαστικά, δεν υπάρχει η παραμικρή κλίση του οχήματος στις στροφές ενώ ο σταθερός λόγος υποπολλαπλασιασμού του τιμονιού κάνει το σύστημα διεύθυνσης να είναι γρήγορο και ακριβές σε αίσθηση. Όταν, οδηγήσαμε την Urus στην Καλιφόρνια και είχαμε κάνει μετρήσεις επιδόσεων, στη δοκιμασία του κύκλου υποστροφής σημείωσε μέσο όρο 1,02 g, τιμή η οποία είναι καλύτερη από οποιοδήποτε supersedan όχημα που συμμετείχε στο πιο πρόσφατο συγκριτικό μας. Μάλιστα, το αυτοκίνητο που μετρήσαμε είχε ελαστικά (σημ.: Pirelli) P Zero, τα P Zero Corsa -που παρέχουν καλύτερη πρόσφυση- διατίθενται προαιρετικά.

Πίσω στην Ισλανδία όπου, καθώς πλησιάζουμε στα υψίπεδα, ο δρόμος εμπρός μας γίνεται πιο αμμώδης, είναι γεμάτος υγρασία και η θερμοκρασία του πλησιάζει στο μηδέν. Η Urus είναι ένα γρήγορο και ικανό όχημα εντός δρόμου, το οποίο διατηρεί την ικανότητα και τη στιλπνάδα που έχουν στη Lamborghini να κατασκευάζουν αυτοκίνητα που σαγηνεύουν τον οδηγό, ακόμα και όταν έχουν ως βάση εισαγόμενα μηχανικά μέρη (σημ.: στην Ιταλία). Το ότι έχει τέσσερα καθίσματα (αυτό στην Καλιφόρνια είχε θέσεις για πέντε επιβάτες) και κανονικό πορτμπαγκάζ είναι απρόσμενα ευχάριστο.

Συνεχίσαμε να κινούμαστε για ακόμα κάποια χιλιόμετρα σε λιθόστρωτο και ασφάλτινο κατάστρωμα μέχρι που φτάσαμε στην κορυφή ενός λόφου και αποχαιρετήσαμε αυτό το βατό έδαφος. Κοντά από το σημείο που βρισκόμασταν, η οδική αρτηρία Νο 35 αλλάζει ονομασία, από «Biskupstungnabraut» σε «Kjalvegur» και μέσω του δεύτερου πλησιάζουμε ένα επίπεδο πιο κοντά στον πραγματικό χαρακτήρα της Ισλανδίας. Αν και φαίνεται να συντηρείται, δεν διαφέρει ουσιαστικά απ’ ό,τι ήταν στα 1898, όταν πρωτοχαράχτηκε με πέτρες. Στις ημέρες μας, ο δρόμος Kjalvegur οριοθετείται με κολονάκια, όμως μόνο από τη μία πλευρά του τα οποία απαντώνται σε τέτοια συχνότητα η οποία δύναται να κλονίσουν την εμπιστοσύνη σου στα σημεία του που υπάρχει πολύ χιόνι. Πάντως, το να τον πεις «συντηρημένο» είναι ένα μεγάλο κομπλιμέντο. Οι περισσότεροι από τους ογκόλιθους έχουν περιπέσει στο πλάι του, αλλά αυτός ο δρόμος από ηφαιστειακό εκρηξιγενές πέτρωμα έχει την αδρή όψη ενός δρόμου που διασχίζει τη «Θάλασσα της Ηρεμίας» (σημ.: στη Σελήνη). Αν και η πλησιέστερη οργανωμένη μορφή ανθρώπινου πολιτισμού είναι μόλις περίπου 16 km μακριά μας, αυτό το μέρος πραγματικά μοιάζει τόσο απόμακρο όσο ένας κρατήρας στο φεγγάρι.

Λίγες στιγμές αργότερα, καθώς διασχίσαμε μια ακόμα κοιλάδα, αρχίζει να πέφτει χιόνι, ελαφρώς αρχικά και έντονα στη συνέχεια. Η ανάβασή μας γίνεται με αργό ρυθμό αλλά η ποσότητα της παγωμένης βροχής που πέφτει είναι τόση που περιορίζει την ορατότητα και επιβάλλει στο περιβάλλον ένα λευκό σκοτείνιασμα. Έτσι, χρειάζεται να προηγείται πεζός ο φωτογράφος Magee της Urus για να μας καθοδηγεί και να δίνει συμβουλές για την πορεία μας. Ο αέρας που φυσά στρώνει γρήγορα το χιόνι και μας αναγκάζει να σηκώσουμε το αυτοκίνητο στη ψηλότερη απόστασή του από το έδαφος (σημ.: το ύψος της Urus από αυτό μεταβάλλεται έως και 9,0 cm, από τα 15,8 cm ως τα 24,8 cm). Τώρα ξεκινά η πραγματική πρόκληση και η Urus δεν δείχνει σημάδια υπαναχώρησης. Φτάνουμε στο ψηλότερο σημείο του μέρους, κοντά στο Bláfell. Αν και βρισκόμαστε μόλις περίπου 670 m πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, αισθανόμαστε ότι έχουμε χαθεί στην οροσειρά Karakorum (σημ.: στα σύνορα Κίνας, Πακιστάν και Ινδίας).

Ως όχημα υποστήριξής μας έχουμε ένα Volkswagen Amarok που διαθέτει χειμερινά λάστιχα με καρφιά και το οποίο οδηγεί ο Mario Fasanetto, οδηγός-δοκιμαστής της Lamborghini. Ο «μηχανισμός» περισυλλογής μας είναι ένας ιμάντας ρυμούλκησης -«dráttartóg» στα Ισλανδικά- τον οποίο αγοράσαμε από ένα κατάλληλο κατάστημα στο Ρέικιαβικ. Εκτός από τα δύο δικά μας οχήματα, τις τελευταίες τέσσερις ώρες που βρισκόμαστε σε αυτόν μόνο άλλα δύο φορτηγά πέρασαν και αυτά ήταν εφοδιασμένα με ελαστικά προδιαγραφών για κίνηση και στον αρκτικό κύκλο. Από το σημείο που βρισκόμασταν μπορούσαμε να δούμε τον παγετώνα Langjökull, περίπου 9,5 km μακριά μας, ενώ ο παγετώνας Hofsjökull παραφυλάει σε απόσταση περίπου 24 km από εμάς, προς τα βορειοανατολικά. Εδώ, αισθάνεσαι μόνος επειδή πραγματικά είσαι μόνος.

Τα νεύρα μας είναι τεντωμένα καθώς κινούμαστε αργά, πότε εποχούμενοι και πότε περπατώντας. Όταν περνά η καταιγίδα, αρχίζουμε την κατάβασή μας προς τον ποταμό και ο Magee αρπάζει φωτογραφικές μηχανές και φακούς για να απαθανατίσει τον μαλακό σε φως ουρανό. Έπειτα από λίγη ώρα, το φως αυξάνεται και αρχίζουμε να φωτογραφίζουμε το αυτοκίνητο. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να περάσω πολλές φορές εμπρός από τον Charlie και όσο το δυνατόν στο σημείο που θέλει. Η Urus αποδεικνύει την ικανότητά της να κινείται σε τέτοιες συνθήκες, σε χιονισμένο έδαφος. Να ξεκολλά από μέρη όπου το χιόνι είναι βαθύ και να ανεβαίνει σε πλαγιές όπου το Amarok δεν τα κατάφερνε -παρότι είχε ελαστικά με καρφιά- και έπρεπε να κυλίσει προς τα πίσω. Μετά από όσα διαπιστώσαμε για τις δυνατότητες τις Urus, μάς φάνηκε πιθανό να φτάσουμε με αυτή ως το βόρειο τμήμα της νησιωτικής χώρας, όμως εάν έχεις μαζί σου ένα αυτοκίνητο υποστήριξης με μικρότερες ικανότητες εκτός δρόμου κίνησης από αυτή και μόνο λίγες συσκευασίες γαλακτοκομικών προϊόντων για τροφή, το να το τολμούσαμε θα ξεπερνούσε το όριο της έλλογης πράξης. Σε τελική ανάλυση, η σύνεση και όχι η ικανότητα ήταν αυτή που μας έκανε να επιστρέψουμε χωρίς απώλειες στη γέφυρα του ποταμού, απ’ όπου ξεκινήσαμε.

Ξεχωριστή και πολύτιμη

Σε μία ημέρα διαπιστώσαμε το μεγάλο εύρος του ταλέντου που έχει η Urus. Είτε ταξιδεύει με 160 km/h προς τον προορισμό σου, είτε στρίβει στο χιονισμένο σεληνιακό τοπίο της Ισλανδίας το αυτοκίνητο είναι χαρισματικό. Το διαρκές μούλιασμα στους δρόμους της δεν μας επέτρεψε να δοκιμάσουμε τη λειτουργία του συστήματος «launch control» στην εκκίνηση. Όμως, σε στεγνό οδόστρωμα, το βάρους σχεδόν 2,2 τόνων SUV επιταχύνεται από τα 0-97 km/h (σημ.: 0-60 mph) σε 3,2 sec ενώ καλύπτει τα πρώτα 402 m (σημ.: ¼ του μιλίου) σε 11,4 sec, έχοντας ταχύτητα 195 km/h. Διανυκτερεύσαμε στο ξενοδοχείο «Gullfoss», λίγα λεπτά απόσταση από τον ομώνυμο καταρράκτη. Μετά τη δύση του ήλιου, η σφοδρή επιθυμία να δούμε το Βόρειο Σέλας μάς έσπρωχνε να βγούμε από το ξενοδοχείο. Όμως, το Gullfoss είναι ένα μέρος τόσο σκοτεινό και τόσο ήσυχο και το αρχέγονο ανθρώπινο ένστικτό μας για να είμαστε κάπου ασφαλείς και ζεστά μάς κράτησε στο δωμάτιο. Νοιώθαμε μικροί, όμως κοιμηθήκαμε καλά!

Την επόμενη ημέρα, πήραμε και πάλι τους λερωμένους δρόμους. Όχι, τον Νο 35 αλλά διαφορετικούς, δευτερεύοντες. Πήραμε και άλλα βουνά. Σε μια λασπωμένη πλαγιά, η Urus (η οποία ήταν ακόμα «κρύα») δεν τα κατάφερε στις πρώτες δύο προσπάθειες. Μάλιστα, γλίστρησε προς το πλάι και σύρθηκε προς μια τάφρο με λάσπη και χιόνι όπου κάτω από αυτή, εκτεινόταν μια απότομη πλαγιά με φιδίσιο δρόμο. Αλλά επιμείναμε. Όχι με τον τρόπο που θα το κάναμε με ένα Ford Raptor, δηλαδή με «τέρμα γκάζι», αλλά προσεκτικά. Γνωρίζουμε ότι αυτό το SUV της Lamborghini σημειώνει ταχύτερο γύρο στην πίστα του Nürburgring από την Gallardo, σύμφωνα με όσα ανακοινώνει η εταιρεία. Γνωρίζουμε, επίσης, ότι η Urus κοστίζει περισσότερο από ό,τι τέσσερα Raptor (σημ.: στις ΗΠΑ).

Στην τρίτη προσπάθειά μας, το αυτοκίνητο έφτασε στην κορυφή με κάποια θεατρικότητα, βεβαίως. Έπειτα από αυτό, διάβηκε επιτυχώς δύο ποτάμια, το ένα εκ των οποίων είχε τόσο βάθος που το νερό κάλυψε τα μαρσπιέ. Τότε συνειδητοποιήσαμε αυτό που θα μπορούσε να είναι μια πραγματικότητα. Εάν κάποιος κατασκευάσει ένα SUV συνδυάζοντας τη σχεδίαση και τα δυναμικά χαρακτηριστικά των Ιταλών με τη γερμανική καταγωγή των μηχανικών μερών του, θα έχει δημιουργήσει το απόλυτο όχημα της κατηγορίας. Στην Urus συνυπάρχουν η γεμάτη αυτοπεποίθηση συμπεριφορά και η πελώρια ευρύτητα ισχύος των Γερμανών, στοιχεία που τη περιστοιχίζουν, με το βαρύ κόσμημα της ταχύτητας, του τρόπου ζωής και του στυλ των Ιταλών. Και αυτά τα στοιχεία είναι που χρειάζεσαι είτε είσαι στην Ισλανδία, είτε στο Los Angeles, είτε στο Pikes Peak, είτε στα Hamptons του Long Island, είτε σε κάποια απομονωμένη περιοχή της Αυστραλίας.