Έξι μοντέλα που κατέληξαν από σπόντα σε άλλη εταιρεία

Υπάρχουν ορισμένα αυτοκίνητα τα οποία ξεκίνησαν από διαφορετική αφετηρία για να καταλήξουν από συγκυρία στην αγκαλιά μίας άλλης μάρκας. Πρόκειται, δηλαδή, για μοντέλα τα οποία είχε εξελίξει ένας κατασκευαστής αυτοκινήτων, αλλά για διάφορους λόγους λανσαρίστηκαν εντέλει στην αγορά με τα λογότυπα μιας άλλης εταιρείας.

MUST READ

Mitsubishi ASX vs Renault Captur: Βρείτε τις διαφορές! (photos)

Μία ιστορία που θυμίζει τον κούκο, ο οποίος βάζει τα αβγά του σε φωλιές άλλων πουλιών και ξεκίνησε ήδη το μακρινό 1924. Τότε είχε βαφτιστεί το Citroen Typ C για καθαρά εμπορικούς λόγους Οpel 4 PS, ενώ επρόκειτο για το ίδιο αυτοκίνητο με διαφορετικές γρίλιες και άλλο… χρώμα.

Στο σημερινό μας ρεπορτάζ εξετάζουμε έξι τέτοιες χαρακτηριστικές περιπτώσεις, οι οποίες συνιστούν –καθεμία με τον δικό της τρόπο– παραποίηση εμπορικού σήματος και μάλιστα ορισμένες φορές χωρίς να είναι σε γνώση του καταναλωτή.

Volkswagen Polo, 1975

Η Volkswagen βρισκόταν στα τέλη της δεκαετίας του 1970 στο χείλος του γκρεμού και κινδύνευε με πτώχευση. Η μάρκα με έδρα το Βόλφσπουργκ της Γερμανίας δεν αντιλήφθηκε έγκαιρα τις αλλαγές που συντελούνταν εκείνη την εποχή στο πεδίο της αυτοκίνησης και επέμενε να βασίζεται στον παρωχημένο πλέον Σκαραβαίο με πίσω τοποθετημένο αερόψυκτο κινητήρα. Τα μοντέλα που λανσάρισε για να ανανεώσει την γκάμα της ήταν χαμηλού επιπέδου, είτε μιλάμε για το VW 411/412 είτε για το Κ 70, οπότε απέτυχαν οικτρά.

Για τη Volkswagen αποτελούσε, λοιπόν, ζήτημα ζωής ή θανάτου η παρουσίαση νέων οχημάτων υψηλών προδιαγραφών, καθώς η πρεμιέρα του Golf πρώτης γενιάς το 1974 δεν αρκούσε για να σώσει από μόνη της την παρτίδα. Τότε αποφάσισε να αξιοποιήσει η διοίκηση της VW τη θυγατρική της Audi, την οποία είχαν εξαγοράσει από τη Mercedes, βάζοντας τα λογότυπα της Volkswagen σε δύο μοντέλα της μάρκας με σήμα τα τέσσερα δαχτυλίδια. Η αρχή έγινε με το πρώτο VW Passat, που κυκλοφόρησε το 1973 και ήταν επί της ουσίας ένα Audi 80 με διαφορετικό σχεδιασμό του πίσω μέρους του. Πολύ σημαντικότερη ήταν, ωστόσο, η μετάλλαξη του Audi 50 σε VW Polo, που πραγματοποιήθηκε το 1975 και έδωσε μεγάλη ώθηση στις πωλήσεις της Volkswagen, ενώ να σημειώσουμε ότι επρόκειτο για δύο ίδια μοντέλα με διαφορετικά λογότυπα.

Αlfa Romeo Arna, 1983

H Alfa Romeo βρισκόταν μετά το λανσάρισμα της Alfasud το 1972 με την πλάτη στον τοίχο. Το ιταλικό μοντέλο ήταν σπιρτόζο και ευχάριστο δρόμο, ωστόσο σκούριαζε με το καλημέρα και αποδείχθηκε ζημιάρικο, οπότε οι πωλήσεις του στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη κυμάνθηκαν σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Τότε εμφανίστηκε ως από μηχανής θεός η Nissan και συμφώνησε με τους Ιταλούς να κατασκευάζει στη μονάδα παραγωγής της Alfasud το Cherry με τα λογότυπα της Alfa Romeo, προκειμένου να γλιτώσουν τους δασμούς που επιβάλλονταν στα οχήματα made in Japan.

Οι Ιταλοί ευελπιστούσαν από την πλευρά τους ότι θα έμπαιναν με το νέο μοντέλο, που ονομάστηκε Arna, στην ταχεία αναπτυσσόμενη κατηγορία των compact hatchback. Η συμφωνία εξελίχθηκε σε αποστολή αυτοκτονίας, αφού το Arna εφοδιαζόταν με τα αναξιόπιστα μηχανικά μέρη της Alfa Romeo Alfasud και κάτω από ένα αμάξωμα σχεδιασμένο από Ιάπωνες. Προφανώς στο ιδανικό σενάριο έπρεπε να ισχύει ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή να είναι το ντιζάιν ιταλικό και οι κινητήρες και τα σασμάν από τη χώρα του Ανατέλλοντος Ήλιου. Έτσι, η Alfa Romeo Arna πέρασε στην ιστορία μετά από μόλις τρία χρόνια παραγωγής, στη διάρκεια των οποίων εγκατέλειψαν το εργοστάσιο μόνο 53.000 τέτοια αντίτυπα του μοντέλου.

Renault Espace, 1984

Ακόμη και σήμερα δρέπει η Renault δάφνες και επαίνους για την έμπνευσή της να κατασκευάσει με το Espace το πρώτο οικογενειακό πολυμορφικό αυτοκίνητο στον κόσμο. Ωστόσο, το Espace δεν προοριζόταν καν για τη Renault, αλλά σχεδιάστηκε από τον Θεσσαλονικιό ντιζάινερ Αντώνη Βολάνη για λογαριασμό της Matra, που είχε λάβει από την Talbot (πρώην Simca) την εντολή να εξελίξει τον αντικαταστάτη του καινοτόμου, αλλά εμπορικά αποτυχημένου SUV, Rancho.

Στο διάστημα που μεσολάβησε χρεοκόπησε η Talbot και εντάχθηκε στον όμιλο της PSA (Peugeot/Citroen), οπότε προσέφερε η Matra το ολοκληρωμένο πλέον Espace στη νέα μητρική εταιρεία με σήμα το λιοντάρι, η οποία το απέρριψε μετ’ επαίνων θεωρώντας ότι δεν έχει καμία πιθανότητα επιτυχίας. Τότε άρπαξε η Renault την ευκαιρία από τα μαλλιά, αγόρασε τα δικαιώματα για το Espace και δικαιώθηκε πανηγυρικά για την απόφασή της.

Peugeot 309, 1985

Η Peugeot βγήκε χαμένη στην περίπτωση του Espace, που το είχε στα χέρια της και δεν το ήθελε, αποδείχθηκε, όμως, περισσότερο έξυπνη και τυχερή με το 309. Και εδώ μπήκε το συγκεκριμένο μοντέλο από σπόντα στην γκάμα της Peugeot, καθώς είχε εξελιχθεί με σκοπό να σώσει τη θυγατρική της Talbot φέροντας αρχικά την ονομασία Arizona.

Όταν ολοκληρώθηκε, όμως, η εξέλιξη του Arizona, ήταν πλέον η Talbot ετοιμοθάνατη, οπότε αποφάσισε να το κατασκευάσει η Peugeot για να συμπληρώσει την γκάμα της με ένα νέο compact μοντέλο μία κατηγορία πάνω από το 205. Είναι, μάλιστα, χαρακτηριστικό ότι στο αρχικό στάδιο παραγωγής εφοδιάζονταν τα Peugeot 309 με κινητήρες του Talbot/Simca Horizon, ενώ το μικρομεσαίο μοντέλο κατασκευαζόταν με επιτυχία έως και το 1993.

Cadillac BLS, 2006

H Cadillac προσπαθούσε επί χρόνια να δημιουργήσει ένα σοβαρό προγεφύρωμα στην ευρωπαϊκή αγορά, όμως οι προδιαγραφές των αμερικανικών μοντέλων της δεν ταίριαζαν κατά κανένα τρόπο στις απαιτήσεις των καταναλωτών της Γηραιάς Ηπείρου. Έτσι, οι ιθύνοντες της General Motors αποφάσισαν να δώσουν λύση στο πρόβλημα της Αμερικανίδας θυγατέρας τους μεταλλάσσοντας το μοντέλο 9-3 της –επίσης θυγατρικής τους– Saab, σε Cadillac BLS. Οι προδιαγραφές και η συνολική εικόνα της Cadillac BLS προϊδέαζαν θετικά, έπεσε, όμως, θύμα της καταγωγής της, επειδή κανένας Ευρωπαίος δεν ήθελε να αγοράσει ένα αμερικανικό αυτοκίνητο, που ήταν ουσιαστικά 100% σουηδικό!

Οι άνθρωποι της Cadillac δεν προσδοκούσαν σε πωλήσεις ρεκόρ και κρατούσαν τον πήχη χαμηλά, όμως η BLS πέρασε πολύ κάτω από τις συντηρητικές προβλέψεις τους. Έτσι είχε η καριέρα της Cadillac BLS άδοξο τέλος, αφού η παραγωγή της ολοκληρώθηκε το 2009, μετά από τρία χρόνια ζωής και ενώ είχαν πουληθεί το 2006 3.257 τέτοια αυτοκίνητα και το 2007 μόλις 2.722. Να σημειώσουμε, ότι η Cadillac BLS κατασκευαζόταν στο εργοστάσιο της Saab στο Τρολχάταν της Σουηδίας, δεν πουλήθηκε ποτέ στις ΗΠΑ και στον Καναδά, ενώ προοριζόταν κυρίως για την Ευρώπη και δευτερευόντως για τη Μέση Ανατολή, τη Νότια Αφρική και τη Νότια Κορέα.

Τοyota GT86, 2012

H φήμη της Toyota εδράζει κατά κύριο λόγο στην αξιοπιστία και στην πρακτικότητα των μοντέλων της. Ο μεγαλύτερος κατασκευαστής αυτοκινήτων στον κόσμο προσπαθούσε, ωστόσο, ανέκαθεν να περιλαμβάνει στην γκάμα του και ορισμένα σπορ μοντέλα, όπως η Supra και η Celica, δίπλα στις mainstream προτάσεις του, κυρίως για λόγους γοήτρου της μάρκας.

Στα μέσα της πρώτης δεκαετίας του Εικοστού αιώνα είχε ξεμείνει, όμως, η Toyota από μοντέλα με σπορ γονίδια, καθώς είχε διακοπεί η παραγωγή της Celica και της Supra και προσπάθησε να καλύψει το συγκεκριμένο κενό με τη βοήθεια της Subaru. Η Toyota είχε κάνει νωρίτερα κρούση στη Subaru, ωστόσο συμφώνησε μαζί της όταν είχε ολοκληρώσει ουσιαστικά η τελευταία την εξέλιξη του BRZ, ενός σπορ κουπέ 2 2 θέσεων και μετάδοση κίνησης στους πίσω τροχούς. Με άλλα λόγια, το Toyota GT86 είναι ουσιαστικά ένα Subaru BRZ, ενώ κάτι ανάλογο ισχύει και για το διάδοχο μοντέλο με την ονομασία GR86.

* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο τεύχος 396 του Car and Driver