6/5/2024
Από την ίδρυσή της, την 6η Μαΐου του 1963, η Automobili Lamborghini κατασκεύασε μοναδικά μοντέλα που σηματοδοτούσαν την τεχνική και στιλιστική κατεύθυνση που θα ακολουθήσει η εταιρεία στο μέλλον. Αυτά είναι σχεδιαστικά ή πειραματικά πρωτότυπα με νέες ιδέες που θα πάντα βοηθούσαν στην ανάπτυξη των μελλοντικών Lamborghini.
Στη δεκαετία του 1960, αυτά τα μοναδικά, one-off μοντέλα ήταν πολύ συχνά εκθεσιακά αυτοκίνητα που προορίζονταν για εκθέσεις αυτοκινήτου. Τα πιο πρόσφατα χρόνια, ο χαρακτηρισμός άλλαξε από «one-off» σε μια κατηγορία που δημιουργήθηκε ειδικά από τη Lamborghini: «few-off», ουσιαστικά μια περιορισμένη σειρά αυτοκινήτων για τους πιο πιστούς πελάτες που λανσάριζαν ή βελτιώναν τις πιο προηγμένες τεχνικές λύσεις που θα χρησιμοποιούσε η φίρμα σε αυτοκίνητα παραγωγής τα επόμενα χρόνια.
Η πρώτη one-off Automobili Lamborghini ήταν η 350 GTV του 1963, η οποία δημιούργησε την 350 GT, το πρώτο της αυτοκίνητο παραγωγής. Στη συνέχεια, στη σειρά 350-400 GT, ήρθε η 350 GTZ, με δύο μονάδες που κατασκευάστηκαν από την Carrozzeria Zagato στο Μιλάνο το 1965, βασισμένες στο 350. Η Carrozzeria Touring, επίσης με έδρα το Μιλάνο, κατασκεύασε δύο μοντέλα open top 350 GTS το 1965. Την ίδια χρονιά, δημιουργήθηκε η 400 Monza, κατασκευασμένη από την Carrozzeria Neri & Bonacini, η οποία παρήγαγε τα σωληνωτά πλαίσια των αυτοκινήτων παραγωγής 350-400 GT. Το 1966, το τελευταίο μοντέλο που παρήγαγε η Carrozzeria Touring ήταν το 400 GT Flying Star, ένα πρωτοποριακό shooting brake το οποίο, όσον αφορά την πρακτικότητα, θα ενέπνεε την Espada.
Το 1965, σχεδιασμένη για να εφοδιάζεται με κινητήρα πίσω, όπως είχε προβλεφθεί για αυτό που θα γινόταν η Miura, αναπτύχθηκαν δύο μοντέλα: το ένα, P400 Tigre και κατασκευάστηκε από την Touring, και ένα άλλο, απλά γνωστό ως P400, κατασκευασμένο από τον νεοσύστατη Italdesign του Giorgetto Giugiaro. Ωστόσο, αυτό αποδείχθηκε ότι δεν ήταν ο σωστός δρόμος δεδομένου ότι δεν μεγιστοποίησαν επαρκώς την επαναστατική τεχνική λύση του 12κύλινδρου κινητήρα στην πίσω εγκάρσια θέση και δεν κατασκευάστηκαν ποτέ σε κλίμακα 1:1. Ωστόσο, στην έκδοση Giugiaro, εμφανίστηκε για πρώτη φορά ένα ασυνήθιστο άνοιγμα πόρτας, προς τα εμπρός και προς τα πάνω, αλλά προσαρτημένο στην οροφή. Ήταν ο πρώτος σπόρος μιας ιδέας που θα γινόταν πραγματικότητα με τη Countach.
H Marzal, το τετραθέσιο «γυάλινο» αυτοκίνητο, παρουσιάστηκε το 1967 και έμελλε να γίνει ένα από τα πιο γνωστά εκθεσιακά αυτοκίνητα στον κόσμο, φέρνοντας πολλές νέες ιδέες που αργότερα θα χρησιμοποιούνταν στην παραγωγή της Lamborghini. Πρώτον, τέσσερα άνετα καθίσματα, ένα από τα πιο κοινά αντικείμενα στη λίστα επιθυμιών του Ferruccio, και το επίπεδο, αιχμηρό μπροστινό μέρος και τα εξάγωνα μοτίβα που θα βρεθούν αργότερα στην Espada. Επιπλέον, τα εξάγωνα θα γίνονταν ένα από τα στιλιστικά σύμβολα της Lamborghini που, ακόμη και σήμερα, εμφανίζονται συχνά. Η Marzal έφερε επίσης πολύ μεγάλες, gullwing πόρτες.
Στο Σαλόνι Αυτοκινήτου των Βρυξελλών το 1968, η Miura Roadster παρουσιάστηκε στο περίπτερο της Bertone. Ήταν όμορφη, αλλά χρειαζόταν κάποιες βελτιώσεις που απλά δεν ήταν δυνατές. Πράγματι, η Lamborghini εργαζόταν ήδη σε δύο νέα projects: το πρώτο τετραθέσιο (το πρωτότυπο Espada παρουσιάστηκε το 1967) και το «μικρό» αυτοκίνητο (το Urraco, το οποίο αναπτύχθηκε το 1969), του οποίου το αρχικό πρωτότυπο παρουσιάστηκε το 1968. Το 1981, το Faena, παραγωγής Carrozzeria Frua, αναπτύχθηκε με βάση το Espada, προσφέροντας μια τετράθυρη έκδοση. Στο Sant'Agata Bolognese, οι άνθρωποι άρχισαν να σκέφτονται ότι θα μπορούσε να υπάρχει μια αγορά για μια τετράθυρη Lamborghini.
Το 1970, ο Bob Wallace, ο θρυλικός οδηγός δοκιμών της Lamborghini, αποκάλυψε τη Miura Jota στον κόσμο. Ήταν η δημιουργία του, υποστηριζόμενη προσωπικά από τον Ferruccio, ο οποίος είδε σε αυτό το αυτοκίνητο, που έφτιαξε ο Bob στον ελεύθερο χρόνο του χρησιμοποιώντας εξαρτήματα της εταιρείας, ένα φανταστικό πρωτότυπο. Κάθε πτυχή του Jota κατασκευάστηκε σαν να επρόκειτο να αγωνιστεί, σύμφωνα με τους κανονισμούς του division J, του πρωταθλήματος τουριστικών αυτοκινήτων και η μυθολογία γύρω από αυτό κατέστησε σαφές στη Lamborghini ότι οι πελάτες της πάντα αναζητούσαν κάτι περισσότερο. Η ιδέα των ειδικών εκδόσεων, μια εξέλιξη του στάνταρ μοντέλου και ακόμα τόσο σημαντική στη Lamborghini, προήλθε από αυτό ακριβώς το πρωτότυπο. Ανταποκρινόμενη στη ζήτηση των πελατών, η Lamborghini κατασκεύασε τέσσερις μονάδες της Miura εμπνευσμένες από τη Jota, γνωστή ως SV-J.
H Countach LP 500 παρουσιάστηκε ως πρωτότυπο στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης το 1971. Φτιάχτηκε για να δοκιμάσει τις αντιδράσεις του κοινού και των πιθανών πελατών σε ένα πολύ φουτουριστικό αυτοκίνητο. Η επιτυχία ήταν άμεση και η Countach LP 400 έγινε ένα αυτοκίνητο παραγωγής με ελάχιστες αλλαγές, διατηρώντας τις scissor πόρτες που από εκεί και πέρα θα ήταν χαρακτηριστικό όλων των 12κύλινδρων αυτοκινήτων Lamborghini με κινητήρα πίσω, ξεκινώντας από το 1973.
Το 1973 ο Bob Wallace το έκανε ξανά, δημιουργώντας την Urraco Rally με την ίδια βασική ιδέα με τη Miura Jota, βασισμένη στους νέους αγωνιστικούς κανονισμούς του Group 5 και ονομαζόταν Silhouette εκείνη την εποχή, ξεκινώντας ως βάση με την Urraco 250 και ανεβάζοντας τον κινητήρα στα 3 λίτρα. Από αυτό το πρωτότυπο προήλθε η Urraco P300 το 1974, με κινητήρα 3 λίτρων με διπλούς εκκεντροφόρους άξονες και καδένα, και το Silhouette το 1976, η ανοιχτή κορυφαία έκδοση βασισμένη στην Urraco 300, του οποίου η αεροδυναμική ήταν εμπνευσμένη από το Ράλι.
Η Jarama Rally του 1973, που συχνά αναφέρεται ως Jarama Bob, ήταν η τελική δημιουργία του Bob Wallace, που ακολούθησε την ίδια ιδέα με τα δύο προηγούμενα μοντέλα, αυτή τη φορά βασισμένη στη Jarama 2&2 του 1970. Η αεροδυναμική αναθεωρήθηκε και πάλι σε αυτή την περίπτωση, σε συνδυασμό με γενική μείωση βάρους και, το πιο σημαντικό, τη μετατόπιση του μπροστινού κινητήρα V12 πίσω προς το πιλοτήριο για καλύτερη ισορροπία και κατανομή βάρους, βελτιώνοντας σημαντικά την οδική συμπεριφορά.
Το 1978, ο Walter Wolf, ένας πιστός πελάτης της Lamborghini, υποστηριζόμενος από τον Giampaolo Dallara ως εξωτερικό σύμβουλο, ζήτησε ορισμένες τροποποιήσεις στην Countach LP 400 του. Μεγαλύτεροι τροχοί και ελαστικά χαμηλού προφίλ, που περιείχαν προεκτάσεις που διεύρυναν τους θόλους των τροχών, επέτρεψαν τη χρήση μεγαλύτερων φρένων. Η ρύθμιση αναθεωρήθηκε για να λειτουργεί καλύτερα με τις νέες λύσεις και μια μεγάλη πτέρυγα εμφανίστηκε στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου. Από αυτό ακριβώς το αυτοκίνητο, την Countach Wolf, εξοπλισμένο με 12κύλινδρο κινητήρα 5 λίτρων, αναπτύχθηκε η Countach LP 400 S την επόμενη χρονιά. Όλα τα επόμενα μοντέλα της Countach θα βασίζονταν σε αυτό, με την ίδια εμφάνιση και απόδοση μέχρι το 1990, όταν το μοντέλο, που χαρακτήριζε πιο έντονα την ιστορία της Lamborghini, τερμάτισε την παραγωγή του.
Το 1974, βασισμένος στην Urraco P300, ο Bertone παρουσίασε τη Bravo: το μεταξόνιο μειώθηκε κατά 20 cm (στην πραγματικότητα, έλειπαν τα δύο πίσω καθίσματα), με πιο αιχμηρές και εξαιρετικά φουτουριστικές γραμμές και τροχούς «καντράν τηλεφώνου» που θα γίνονταν ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα στυλ της Countach LP 400 S. Η Bravo ήταν η πρώτη υλοποίηση μιας διθέσιας berlinetta, με έναν μικρό κινητήρα τοποθετημένο πίσω (όχι 12κύλινδρο) ο οποίος, ξεκινώντας από την Gallardo (2003) και τη Huracán (2014), θα γινόταν σημαντικό μέρος της ιστορίας της Lamborghini.
Το 1980 δημιουργήθηκε η Athon η οποία κατασκευάστηκε από την Carrozzeria Bertone με τις οδηγίες της Lamborghini, για να μελετήσει τη σκοπιμότητα μιας open top Silhouette. Το στυλ, που αντιπροσωπεύει τέλεια αυτό των αυτοκινήτων της δεκαετίας του 1980, ήταν τόσο προοδευτικό που με λίγες μόνο τροποποιήσεις μπορούσε να παραχθεί ακόμα και σήμερα. Η ιδέα «Roadster» στη Lamborghini προήλθε από αυτό ακριβώς το αυτοκίνητο.
Αναζητώντας μια «τρίτη σειρά», η Lamborghini αντιλήφθηκε, πολύ νωρίτερα από άλλους κατασκευαστές αυτοκινήτων, τη νέα ζήτηση της αγοράς για οχήματα εκτός δρόμου με σπορ επιδόσεις. Για να καλύψει αυτή τη ζήτηση, δημιουργήθηκε το 1982 το LMA, το πρωτότυπο του οποίου θα γινόταν το LM 002, το οποίο μπήκε στην παραγωγή το 1986 και που σήμερα θεωρείται η μητέρα του Urus. Το LMA είχε σωληνωτό πλαίσιο, κινητήρα V12 τοποθετημένο μπροστά και μέγιστη ταχύτητα πάνω από 200 km/h: όλα τα χαρακτηριστικά που δεν είχαν ξαναϊδωθεί σε όχημα εκτός δρόμου.
Το 1985, η Lamborghini άρχισε να πειραματίζεται με ένα νέο «υφασμάτινο» υλικό κατασκευασμένο από ανθρακόνημα, απίστευτα άκαμπτο, στιβαρό και ελαφρύ. Η πρώτη εφαρμογή ήταν στην Countach Evoluzione, μια one-off υλοποίηση που βασιζόταν στη μηχανολογία της Countach Quattrovalvole, αλλά με το αμάξωμα να είναι κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από ανθρακονήματα. Οι γραμμές ήταν μάλλον κυβισμένες και σχεδόν πρωτόγονες. Υπήρχαν σημαντικοί περιορισμοί στο πώς δουλευόταν αυτό το υλικό, το οποίο όμως θα έφερνε επανάσταση στον τρόπο κατασκευής σπορ αυτοκινήτων, αλλά η ουσία ήταν εκεί. Η Countach Evoluzione ζύγιζε 400 κιλά λιγότερο από το αυτοκίνητο παραγωγής Quattrovalvole και ήταν πολύ γρήγορη. Με αυτό το αυτοκίνητο γεννήθηκαν ο δεσμός και οι τεχνολογικές δυνατότητες της Lamborghini με τα ανθρακονήματα. Ακόμη και σήμερα, η Lamborghini έχει μια μοναδική σχέση με αυτό το υλικό, το οποίο γίνεται όλο και πιο δημοφιλές και το οποίο σήμερα αποτελεί επίσης το πλαίσιο στήριξης για τα 12κύλινδρα αυτοκίνητα που παράγονται στη Sant'Agata Bolognese.
Στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Τορίνο το 1988 στο περίπτερο της Carrozzeria Bertone, παρουσιάστηκε το Genesis: αναζητώντας μια τέταρτη σειρά, η Lamborghini εξέτασε την πιθανότητα ενός 12κύλινδρου μοντέλου ενός όγκου με τον κινητήρα εμπρός κατά τον διαμήκη άξονα. Οι μπροστινές πόρτες και το αντίστοιχο τμήμα της οροφής είχαν άνοιγμα πτερύγων και η απόδοση ήταν, για τον τύπο του αυτοκινήτου, εξαιρετική. Ωστόσο, οι πόροι για την ανάπτυξη νέων μοντέλων ήταν περιορισμένοι και, κυρίως, κατευθύνονταν στην ανάπτυξη αυτού που θα γινόταν το νέο 12κύλινδρο GT.
Με την κωδική ονομασία P132, το αυτοκίνητο που έκανε το ντεμπούτο του το 1990 με το όνομα Diablo ξεκίνησε το 1985, με σχεδιαστικές προτάσεις από διάφορους σχεδιαστές. Τα μηχανικά μέρη, από την άλλη πλευρά, είχαν ήδη αποφασιστεί και έπρεπε να είναι μια άμεση εξέλιξη από την Countach. Μετά από πέντε χρόνια δουλειάς και τελειοποίησης, η Diablo ήταν έτοιμη να… ζαλίσει τον κόσμο. Η αποστολή της αντικατάστασης ενός τόσο θρυλικού αυτοκινήτου όπως η Countach ήταν μια μεγάλη ευθύνη που επωμίστηκε η Diablo με εξαιρετικά αποτελέσματα. Σήμερα, περισσότερα από 30 χρόνια μετά, η Diablo απολαμβάνει την ίδια αγάπη και προσοχή από τους συλλέκτες με την Countach. Η Diablo Roadster αναπτύχθηκε το 1992, προοιωνίζοντας τη σχεδίαση των 12κύλινδρων ανοιχτών σούπερ σπορ αυτοκινήτων που θα παράγονταν στο Sant'Agata Bolognese.
Η Canto που κατασκεύασε η Carrozzeria Zagato το 1996 και που έφτασε πολύ κοντά στο να γίνει αυτοκίνητο παραγωγής, και το Raptor, που κατασκευάστηκε ξανά από τη Zagato, με το μπροστινό άνοιγμα των αρθρωτών θυρών και της οροφής του ταυτόχρονα. Σε αυτά προστίθεται η Pregunta, κατασκευασμένη το 1998 από την Heuliez με μεγάλες πλευρικές εισαγωγές αέρα τοποθετημένες στο κάτω μέρος και υπερμοντέρνο στυλ, και το L147 του Ινστιτούτου I.D.E.A. το 1999.
Το P140 project, με στόχο τη δημιουργία ενός σούπερ σπορ αυτοκινήτου με κινητήρα V8 ή V10, οδήγησε στη δημιουργία της Gallardo το 1987 και στην ενίσχυση της δεύτερης σειράς ως τον ακρογωνιαίο λίθο της εμπορικής επιτυχίας της Lamborghini. Εξετάστηκε η δυνατότητα χρήσης διαφορετικών κινητήρων και διαφορετικών στυλιστικών επιλογών, με τη σωστή «χημεία» να έρχεται με την Calà που σχεδίασε ο Giorgetto Giugiaro το 1995 και η οποία παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης. Οι όγκοι και οι αναλογίες είναι αυτές που ενσωματώθηκαν στην Gallardo, ενώ οι στρογγυλεμένες γραμμές θα γίνονταν πιο έντονες, σύμφωνα με το τυπικό στυλ της Lamborghini. Μια ανοιχτή κορυφαία έκδοση της Calà τέθηκε επί τάπητος, δείχνοντας την πρόθεση της Lamborghini να διαθέσει και την berlinetta της ως έκδοση roadster.
Το Concept S του 2005 ήταν έργο του Luc Donckerwolke, διευθυντή της Lamborghini Centro Stile εκείνη την εποχή. Το αυτοκίνητο, βασισμένο στην Gallardo, ήταν τελείως ανοιχτό, χαρακτηριζόμενο από το κόκπιτ που τέμνεται από ένα διαμήκη εγκάρσιο κομμάτι που χωρίζει τα καθίσματα και από ιδιαίτερα εκλεπτυσμένη αεροδυναμική που ενισχύεται από προσεκτική μελέτη των ροών που περνούν κάτω από το αυτοκίνητο και χρησιμοποιείται για βελτιωμένη αεροδυναμική συμπεριφορά.
Το Miura Concept του 2006, που δημιουργήθηκε από τον Walter de Silva, τον τότε Επικεφαλής Σχεδιασμού του Ομίλου Audi, ήταν μια ξεκάθαρη αναβίωση σε μοντέρνα μορφή της Miura των δεκαετιών του 1960 και του 70, η οποία, το 2006, γιόρτασε τα 40 χρόνια από την κυκλοφορία της. Παρέμεινε concept, αλλά, όσον αφορά την καθαρότητα της φόρμας και τις γραμμές, εξακολουθεί να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση μέχρι σήμερα.
Το 2007, αναπτύχθηκε η Reventón, με μόνο 20 μονάδες παραγωγής και βασισμένη στην Murciélago LP 640. Η Reventón ήταν ένα αυτοκίνητο δρόμου που έφτασε στα άκρα, με σχέδιο που αποτελείται από πολύ καθορισμένα, γωνιώδη σχήματα. Το αμάξωμα ήταν κατασκευασμένο από CFC και ανθρακονήματα, με τα πάνελ προσαρτημένα σε πλαίσιο CFC και χάλυβα. Τα εμπρός φωτιστικά σώματα bi-Xenon ενσωμάτωναν LED όπως και τα πίσω φώτα, δημιουργώντας ένα σχήμα βέλους όταν ήταν ενεργοποιημένα. Πολλές από αυτές τις λύσεις θα χρησιμοποιούνταν αργότερα σε αυτοκίνητα παραγωγής της Lamborghini. Το 2009, αναπτύχθηκε επίσης μια open top έκδοση, σε 16 μονάδες.
Η Estoque του 2008 ήταν η πρώτη σπουδή «τέταρτης σειράς» για μια τετράθυρη Lamborghini με χαρακτήρα σπορ αυτοκινήτου. Παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Παρισιού, ήταν από την πρώτη ματιά μια αληθινή Lamborghini αλλά με τον κινητήρα εμπρός.
Η Sesto Elemento το 2010 ήταν μια επίδειξη τεχνολογίας βασισμένη στη μηχανολογία της Gallardo, με δομή χωροδικτυώματος από αλουμίνιο και ανθρακονήματα. Όλα τα πάνελ του αμαξώματος, καθώς και τα κύρια εξαρτήματα συμπεριλαμβανομένων των δομικών στοιχείων των εσωτερικών χώρων κατασκευάστηκαν από ανθρακονήματα, με στόχο τη μείωση του βάρους. Το αποτέλεσμα ήταν ένα συνολικό βάρος 999 kg, δίνοντας μια αναλογία βάρους/ισχύος 1,75 kg/PS. Η Sesto Elemento επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά τη θέση της Lamborghini ως εταιρεία αιχμής στην παραγωγή και χρήση ανθρακονημάτων.
Η Aventador J, η έκδοση barchetta της Aventador, παρουσιάστηκε στην Έκθεση Αυτοκινήτου της Γενεύης το 2012. Δεν είχε παρμπρίζ, πλαϊνά παράθυρα ή μαλακή οροφή και υιοθέτησε την έννοια των κανονισμών του J Division για αυτοκίνητα τουρισμού. Ήταν καθ’ όλα, ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο τύπου barchetta.
Επίσης το 2012, στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Πεκίνου, η Lamborghini παρουσίασε το πρωτότυπο Urus, το Super SUV που προοριζόταν να δώσει την αφορμή το 2018 στην τρίτη γκάμα της φίρμας ή να συνεχίσει την παράδοση της LM 002. Σύμφωνα με την παράδοση της Lamborghini, το πρωτότυπο έδειχνε τα κύρια στιλιστικά και τεχνικά χαρακτηριστικά του μοντέλου που θα έβγαινε στην παραγωγή χωρίς ωστόσο να αποκαλύπτονται όλες οι τελικές λύσεις.
Το 2013, η Veneno γιόρτασε τα 50 χρόνια Lamborghini, με τέσσερις μονάδες να παράγονται στην έκδοση coupé και εννέα σε έκδοση roadster. Βασισμένη στην Aventador, ήταν ικανή να φτάσει τα 355 km/h και είχε προσεκτικά σχεδιασμένη αεροδυναμική που παρείχε εξαιρετική πλευρική πρόσφυση. Το πλαίσιο μονοκόκ κατασκευάστηκε εξ ολοκλήρου από CFRP, ένα υλικό από ανθρακονήματα και πλαστικό σε σάντουιτς που χρησιμοποιείται επίσης για τα πάνελ του αμαξώματος. Για το εσωτερικό χρησιμοποιήθηκαν σφυρήλατα σύνθετα υλικά και Carbonskin, που θα χρησιμοποιούνταν σε επόμενα σούπερ σπορ αυτοκίνητα.
Επίσης το 2013, ένα και μοναδικό κομμάτι της Egoista, σχεδιασμένη από τον Walter de Silva και σαφώς εμπνευσμένη από το σχήμα ενός μαχητικού αεροσκάφους, αποκαλύφθηκε κατά τη διάρκεια ενός δείπνου για τον εορτασμό των πρώτων 50 χρόνων της εταιρείας.
Το 2014 παρουσιάστηκε η Asterion LPI-910, σχεδιασμένη από τον Filippo Perini, τότε διευθυντή της Lamborghini Centro Stile. Ήταν ένα υβριδικό πρωτότυπο coupé (όπου το LPI σημαίνει Longitudinale Posteriore Ibrido) με 910 PS που προέκυψε από το συνδυασμό κινητήρα εσωτερικής καύσης και ηλεκτροκινητήρων. Ήταν το πρώτο υβριδικό αυτοκίνητο της Lamborghini, με μια σειρά από τεχνικές ιδέες που εφαρμόστηκαν στο Revuelto που παρουσιάστηκε πρόσφατα.
Για τον εορτασμό των 100 χρόνων από τη γέννηση του Ferruccio Lamborghini, η Centenario παρουσιάστηκε το 2016, βασισμένη στην Aventador. Παρήχθησαν 20 μονάδες της έκδοσης coupé και 20 μονάδες της roadster. Το σχήμα της έγινε πιο απαλό και διέθετε έναν ισχυρότερο κινητήρα 770 PS, εισαγωγές αέρα στο μπροστινό καπό δημιουργώντας μεγαλύτερη κάθετη δύναμη και πλαίσιο μονοκόκ από ανθρακονήματα.
Το 2018, η Lamborghini Squadra Corse παρουσίασε το SC18 Alston, ένα one-off μοντέλο που δημιουργήθηκε για έναν φανατικό πελάτη της φίρμας με βάση την Aventador SVJ. Το SC18 εγκρίθηκε για χρήση στο δρόμο, αλλά σχεδιάστηκε κυρίως για χρήση πίστας, με αναθεωρημένη αεροδυναμική και βελτιωμένη ψύξη φρένων και κινητήρα 12κύλινδρο 6,5 λίτρων.
Η Sián του 2019 ήταν η πρώτη υβριδική Lamborghini που διατέθηκε στους πελάτες: κατασκευάστηκαν 63 μονάδες στην έκδοση coupé και 19 roadster, και αναπτύχθηκε με βάση την Aventador SVJ με 12κύλινδρο κινητήρα 6,5 λίτρων, εξοπλισμένο με βαλβίδες εισαγωγής τιτανίου, αναδιαμορφωμένη μονάδα ελέγχου και νέο σύστημα εξάτμισης, που παρέχει 785 PS σε συνδυασμό με έναν ηλεκτροκινητήρα ικανό να παρέχει επιπλέον 34 PS. Η συνολική ισχύς των 819 PS έκανε τη Sián το πιο ισχυρό αυτοκίνητο παραγωγής Lamborghini που κατασκευάστηκε ποτέ μέχρι εκείνη την εποχή. Ο ηλεκτροκινητήρας τροφοδοτείται από έναν υπερπυκνωτή ικανό να απελευθερώσει αμέσως τη δύναμή του, για πρώτη φορά στην αυτοκινητοβιομηχανία.
Η Essenza SCV 12, (SC σημαίνει Squadra Corse), βασίστηκε επίσης στην Aventador με μόνο 40 μονάδες να παράγονται από το 2020 και να μην έχουν εγκριθεί για χρήση στο δρόμο. Ήταν το πρώτο GT που σχεδιάστηκε για να περάσει τις δοκιμές πρόσκρουσης που συνήθως προορίζονται για αγωνιστικά αυτοκίνητα και, χάρη στο πολύ ανθεκτικό σώμα από ανθρακονήματα, δεν υπήρχε πλέον η ανάγκη για roll-bar. Διαθέτει προβολείς LED σε χαμηλότερη θέση και έναν εντυπωσιακό διαχύτη στο πίσω μέρος, που χαρακτηρίζεται από την εντυπωσιακή ρυθμιζόμενη αεροτομή του. Μεγαλύτερη και πιο κωνική από την Aventador, χαρακτηρίζεται από την εισαγωγή αέρα που ξεκινά από την οροφή και εκτείνεται σε ολόκληρο το καπό του κινητήρα. Η αεροδυναμική, που αναπτύχθηκε σε συνεργασία με το Dallara, εγγυάται 1.200 kg κάθετης δύναμης στα 250 km/h. Ο κινητήρας, ανεστραμμένος κατά 180° σε σύγκριση με την Aventador, είναι ένας 6,5 λίτρων ατμοσφαιρικός V12 με 830 PS και μόνο με κίνηση στους πίσω τροχούς.
Επίσης το 2020, η Lamborghini Squadra Corse δημιούργησε την SC20, μια μοναδική open top έκδοση βασισμένη στην Aventador, η οποία ενσωματώνει την ίδια βασική ιδέα με την SC18: εγκεκριμένη για χρήση στο δρόμο αλλά σχεδιασμένη για χρήση κυρίως στην πίστα. Εντελώς ανοιχτή, δημιουργήθηκε με λεπτομερή αεροδυναμική σχεδίαση, που εγγυάται την τέλεια αξιοποίηση των ροών αέρα γύρω από το αυτοκίνητο. Η πίσω αεροτομή είναι ρυθμιζόμενη, με τρεις πιθανές θέσεις: Χαμηλό, Μεσαίο και Υψηλό φορτίο.
Το 2021 παρουσιάστηκε η Countach LPI 800-4, βασισμένο στα μηχανικά μέρη της Sián. Δημιουργήθηκε για να γιορτάσει την 50ή επέτειο της Countach, από την οποία αντλεί στυλιστική έμπνευση. Κατασκευάστηκαν 112 μονάδες της LPI 800-4, όπου 112 ήταν ο αριθμός που δόθηκε στο Countach project τη δεκαετία του 1970. Έχει μια ιδιαίτερη απήχηση που δημιουργήθηκε από την έξυπνη χρήση της καινοτομίας και των ρετρό πινελιών από τον Mitja Borkert, τον σημερινό Διευθυντή της Lamborghini Centro Stile. Όλες οι μονάδες πουλήθηκαν πριν από την επίσημη παρουσίαση του μοντέλου.
Τέλος, το 2023, δύο one-off μοντέλα δημιουργήθηκαν από την Automobili Lamborghini για να γιορτάσουν τον V12 κινητήρα, ο οποίος πλέον έχει φτάσει στο τέλος της ζωής του στη μη υβριδική του έκδοση. Και τα δύο μοντέλα βασίζονται στην Aventador SVJ, με κινητήρα 780 PS V12: η Invencible berlinetta και η Auténtica roadster είναι η απόλυτη έκφραση των σούπερ σπορ αυτοκινήτων στο πιο αγνό τους στυλ. Εμπνευσμένα από ορισμένες πτυχές από άλλες περιορισμένες σειρές του παρελθόντος, όπως οι Sesto Elemento, Reventón και Veneno, έχουν βελτιστοποιημένο και απλούστερο οδηγοκεντρικό εσωτερικό, με τον οδηγό να βιώνει, σύμφωνα με την Lamborghini ό,τι πιο έντονο μπορεί να προσφέρει ο V12. Αυτά τα δύο μοναδικά αυτοκίνητα έχουν αμφότερα μονοκόκ πλαίσιο από ανθρακονήματα και αμάξωμα full carbon, αναπαράγοντας σχέδια και τεχνικές λύσεις που έχουν δοκιμαστεί με επιτυχία στους αγώνες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Lamborghini: Ένα επιφώνημα ήταν αρκετό για τη «βάπτιση» της θρυλικής Countach
Lamborghini Miura, το πρώτο supercar και το τέλος του V12 κινητήρα
Ferruccio Lamborghini: Ο… ομηρικός καυγάς με τον Enzo Ferrari γίνεται ταινία – Δείτε το trailer
ΔΗΜΟΦΙΛΗ
