Είναι τα Kei cars προ των πυλών στην Ευρώπη;

Τα διάσημα μικρά αυτοκίνητα πόλης που κυριαρχούν στις μετακινήσεις της Ιαπωνίας είναι, εδώ και χρόνια, μια πρώτης τάξεως λύση για τις αστικές μετακινήσεις. Και τώρα ίσως κάτι να αλλάζει και στην Ευρώπη.

ΦΩΤΟ: NISSAN, TOYOTA, RENAULT MEDIA/Adrien Cortesi
6/1/2024

Ο Luca de Meo, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του ACEA αλλά και του Ομίλου Renault παρουσίασε πρόσφατα το μανιφέστο του ACEA για την επόμενη πενταετή θητεία της ΕΕ.

Στην ομιλία του, ο κ. de Meo ζήτησε επειγόντως μια ολιστική προσέγγιση στις προκλήσεις της αυτοκινητοβιομηχανίας, ενώ υπογράμμισε τη σημασία του εποικοδομητικού διαλόγου με όλους τους δημόσιους φορείς αναφέροντας ότι η Ευρώπη και η αυτοκινητοβιομηχανία της βρίσκονται τώρα σε ένα σημείο καμπής και το επόμενο Κοινοβούλιο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα διαδραματίσουν κεντρικό ρόλο.

Ένα τσουνάμι προκλήσεων έρχεται τα επόμενα χρόνια. Πολλές δεσμεύσεις της ΕΕ έχουν προθεσμία το 2030 ή και πιο πριν: Το Net-Zero Industry, ο νόμος περί κρίσιμων πρώτων υλών, o υπό εξέλιξη κανονισμός για τα PFAS (τα βλαβερά παντοτινά χημικά) τα πρότυπα CO2 για τα ελαφρά οχήματα ενώ ο κανονισμός για τις μεγάλες μπαταρίες και ο Κανονισμός Γενικής Ασφάλειας είναι μόνο μερικά παραδείγματα πολλαπλών προκλήσεων.

Ως εκ τούτου, -ανέφερε ο ισχυρός άνδρας του Συνδέσμου Ευρωπαϊκών Αυτοκινητοβιομηχανιών- είναι σημαντικό να αφιερώσουν όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές χρόνο τώρα για να εξετάσουν αυτές τις δεσμεύσεις πολύ προσεκτικά. Πρέπει να διαφανεί αν είναι εφικτά ή όχι όλα τα προαναφερθέντα και με ποιο κόστος καθώς πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η αυτοκινητοβιομηχανία μόνο στην Ευρώπη έχει επενδύσει τουλάχιστον 250 δις ευρώ προς αυτούς τους άξονες-νομοθετήματα.

«Νέα» τοποθέτηση ACEA

Το τελευταίο καιρό ο ACEA έχει τροποποιήσει της τοποθετήσεις του καθώς υπάρχει η πεποίθηση ότι η αυτοκινητοβιομηχανία της Γηραιάς ηπείρου είναι μέρος της λύσης. Και ο νέος οδικός χάρτης βασίζεται σε συγκεκριμένα σημεία. Πρώτον, η Ευρώπη πρέπει επειγόντως να υιοθετήσει μια ολιστική προσέγγιση όσον αφορά τις προκλήσεις της αυτοκινητοβιομηχανίας.

Πολύ συχνά, η Ευρώπη συσσωρεύει κανονισμούς που μερικές φορές έρχονται σε σύγκρουση μεταξύ τους, για παράδειγμα, καταργώντας σταδιακά τους κινητήρες εσωτερικής καύσης (ICE) και στη συνέχεια προωθώντας έναν νέο κανονισμό για τους ίδιους κινητήρες σε επίπεδο Euro 7. Όταν υπάρχουν οκτώ νέα κανονιστικά πλαίσια κάθε χρόνο μέχρι το 2030, κατά μέσο όρο, σύμφωνα με τον ACEA υπάρχει σφάλμα στο σκεπτικό. Επομένως η Ευρώπη χρειάζεται μια βιομηχανική πολιτική με συνοχή κάτι που γίνεται με επιτυχία σε ανταγωνιστικές περιοχές του πλανήτη.

Μια άλλη βασική ιδέα του νέου οδικού χάρτη είναι ότι η Ευρώπη πρέπει να διασφαλίσει ότι είναι ανταγωνιστική και ότι η τεχνολογική ουδετερότητα θα πρέπει να είναι μια κατευθυντήρια αρχή όσον αφορά τη διαμόρφωση της κινητικότητας του μέλλοντος αλλά και τη διατήρηση θέσεων εργασίας: οι εχθροί είναι το CO2, η ρύπανση, ο θόρυβος, η συμφόρηση κ.λπ., όχι η μία ή η άλλη τεχνολογία.

Και στο βάθος Kei Cars

Μια ακόμη πτυχή του νέου οδικού χάρτη του ACEA είναι η προσαρμογή των έξυπνων λύσεων κινητικότητας στον αστικό ιστό. Κι εκεί ήταν που ο κ. De Meo έκανε «άνοιγμα» σε μια μορφή κινητικότητας που, εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία» είναι απαγορευμένος καρπός: τα Kei cars.

«Απλώς πάρτε αυτό που έκαναν οι Ιάπωνες με το kei cars. Αυτά τα οχήματα είναι το τέλειο παράδειγμα του είδους των πραγμάτων που πρέπει να μπορούμε να κάνουμε και στην Ευρώπη. Στην Ιαπωνία όλα ξεκίνησαν με οικονομική υποστήριξη, φυσικά, με τα μισθώματα leasing μειωμένα κατά ένα τρίτο σε σύγκριση με τα IX αυτοκίνητα, με τα διόδια στους αυτοκινητόδρομους μειωμένα κατά 20%, διατηρώντας τα κέντρα των πόλεων προσβάσιμα στους κατοίκους της περιφέρειας κ.λπ. Αλλά και υποστήριξη μέσω έξυπνου σχεδιασμού, αφού αποφασίστηκε ότι όλα τα οχήματα θα πρέπει να αποδεικνύουν ότι διαθέτουν θέση στάθμευσης… εκτός από το kei cars! Δεν βλέπω κανένα λόγο για τον οποίο οι Ευρωπαίοι πρέπει να είναι καταδικασμένοι να είναι κακοί στο να παίζουν αυτό το είδος συλλογικού, έξυπνου -και με οφέλη- παιχνιδιού!».

Υπενθυμίζεται ότι τα Kei Cars γεννήθηκαν στην Ιαπωνία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ως μία προσιτή λύση για την προώθηση της αυτοκίνησης στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ήλιου. Σήμερα με μέγιστο μήκος 3,40 m και ανώτατη χωρητικότητα κινητήρα τα 660 cc (υπάρχουν βεβαίως και αμιγώς ηλεκτρικά), απολαμβάνουν μία σειρά από προνόμια (μειωμένοι φόροι και διόδια, δεν απαιτείται ιδιωτικός χώρος στάθμευσης για να πάρουν άδεια κυκλοφορίας στις ιαπωνικές πόλεις), που τα κάνουν ιδιαίτερα δημοφιλή στην πατρίδα τους. Αυτήν τη στιγμή κυκλοφορούν στους ιαπωνικούς δρόμους πάνω από 30 εκατ. Kei-Cars, με το 90% από αυτά να είναι αυτόματα.

Η εξαγωγή των Kei-Cars στην Ευρώπη πέραν του… δεξιοτίμονου προσανατολισμού, είναι απαγορευτική, επειδή κανένα από τα συγκεκριμένα μοντέλα δεν θα μπορούσε να πιάσει τα στάνταρ της ευρωπαϊκής νομοθεσίας σχετικά με τις εκπομπές ρύπων και τα επίπεδα παθητικής ασφαλείας αφού διαφορά στις τεχνικές προδιαγραφές των δομικών μερών τους.

Επίσης, σύμφωνα με στελέχη της αγοράς, μια πολύ σημαντική τροχοπέδη είναι το πολύ υψηλό κόστος μεταφοράς τους που μειώνει σημαντικά το περιθώριο κέρδους. Αν, εντούτοις, υπάρχει προσαρμογή των δεδομένων, σύμφωνα με τα λεγόμενα του κ. De Meo δεν είναι απίθανο να αρχίσουν να κατασκευάζονται στην Ευρώπη λιλιπούτεια αυτοκίνητα από ευρωπαίους κατασκευαστές.