Μουσείο Αυτοκινήτου: Είδαμε από κοντά το «ελληνικό» Enfield 8000 που κατασκευαζόταν στη Σύρο (photos)

Το αλουμινένιο όχημα θεωρείται το πρώτο σύγχρονο EV, ωστόσο δεν βγήκε ποτέ στην ελληνική αγορά λόγω αδυναμίας φορολογικής κατηγοριοποίησης από το κράτος.

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΙΖΑΣ - ΦΩΤΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΤΟΣ
6/12/2023

Η περιήγησή μας στο Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου συνεχίζεται. Μετά τη γνωριμία μας με τα πιο σημαντικά προπολεμικά οχήματα αλλά και την ενδιαφέρουσα ιστορία τής American LaFrance, έφτασε η στιγμή να κατευθυνθούμε προς τον τομέα των μεταπολεμικών οχημάτων που έγραψαν ιστορία από το ‘50 ως και τη δεκαετία του ‘80.

Με ξεναγό μας τον κ. Μίλτο Πατρώνη, ζητάμε να δούμε μοντέλα που με τον τρόπο τους έγραψαν ιστορία στον χώρο του αυτοκινήτου, και καταλήγουμε μπροστά σε ένα αλουμινένιο όχημα με διαστάσεις supermini. Πρόκειται για το Enfield 8000, που για την Ελλάδα υπήρξε άκρως σημαντικό, και για την αυτοκίνηση ένα ορόσημο.

Θεωρείται -όχι άδικα- το πρώτο σύγχρονο ηλεκτρικό αυτοκίνητο, και είναι απότοκο της Enfield Automotive, μίας εταιρείας που ανήκε στον Έλληνα εφοπλιστή Γιάννη Γουλανδρή.

Όταν ο Γουλανδρής απέκτησε την εταιρεία τη δεκαετία του ‘70, μετέφερε τις εγκαταστάσεις της στο νησί της Σύρου, εν μέσω της πετρελαϊκής κρίσης του 1973, και τα κεντρικά της στον Πειραιά.

Enfield 8000

Αρκετοί από τους εργαζόμενους της εταιρείας έφυγαν από την Αγγλία για να εργαστούν στο κυκλαδίτικο νησί, και η κατασκευή του 8000 προχώρησε κανονικά. Υπήρξε πρωτοποριακό στον σχεδιασμό του, καθώς είχε μικρό μέγεθος και λογική κοντά σε αυτή του Mini για αστική χρήση, αλλά είχε και σημαντικές παθογένειες. Ήταν αρκετά βαρύ, με μπαταρίες μολύβδου οξέος που δε βρίσκονταν στο πάτωμα, γεγονός που επηρέαζε την ισορροπία του οχήματος, ενώ κι η ισχύς δεν ήταν... εξωπραγματική, αφού ο ένας ηλεκτροκινητήρας ήταν ικανός για 8,15 PS. Η τελική ταχύτητα, πάντως, ήταν στα 77 km/h, ενώ είχε αυτονομία 64 χιλιομέτρων.

Κατασκευάστηκαν μόλις 120 αντίτυπα, χωρίς κανένα να μπορεί τότε να πωληθεί στην ελληνική αγορά λόγω αδυναμίας φορολογικής κατηγοριοποίησής του από το κράτος.

Τα σημαντικότερα μεταπολεμικά

Με τη μικροκινητικότητα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος για όλες τις μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες, η BMW Isetta 300 λογίζεται ως το πρώτο όχημα που ενσαρκώνει αυτού του είδους τις αρετές. Δεν λογίζεται καν ως αυτοκίνητο, αλλά περισσότερο ως ‘quadricycle’, κυκλοφορώντας από τη βαυαρική μάρκα σε συνεργασία με την Iso Autoveicoli, μία ιταλική φίρμα που είχε κυκλοφορήσει την Isetta σε διάφορες αγορές της πρώιμης μεταπολεμικής Ευρώπης και Νότιας Αμερικής.

BMW Isetta 300

Το ‘bubble car’ (όπως έγινε γνωστό λόγω της μορφής του) διέθετε τετράχρονο κινητήρα 298 κ.εκ. με τελική ταχύτητα που άγγιζε τα 85 km/h. Οι διαστάσεις του: μήκος 2,25 μέτρα και πλάτος 1,34 μέτρα.

Δίπλα στο Enfield θα βρει κανείς και το Mini Pick-up. Το συγκεκριμένο παράδειγμα έχει και την ιδιαιτερότητα μέσα στο Μουσείο να ανήκει στις επιχειρήσεις του Θ. Χαραγκιώνη, οπότε αποτελεί ένα κομμάτι της συλλογής που υπήρξε λειτουργικό και για τον ιδρυτή της.

Mini Pick-up

Στα σημαντικά μεταπολεμικά οχήματα συγκαταλέγεται και το Jensen Interceptor FF1. Είναι ένα κλασικό GT της δεκαετίας του ‘60 και του ‘70 στην όψη, και δεν προϊδεάζει για κάτι το ξεχωριστό. Ωστόσο, το εν λόγω μοντέλο υπήρξε ένα από τα πρώτα αυτοκίνητα παραγωγής που εφοδιάστηκε με τετρακίνηση. Χάρη στο Interceptor, η Audi εξέλιξε το Quattro, καθώς πήρε ένα παράδειγμά του, το διέλυσε στα εξ ων συνετέθη και είδε πώς λειτουργεί το σύστημα της κίνησης σε όλους τους τροχούς. Επιπλέον, διέθετε το σύστημα Maxaret που είχε αναπτύξει η εταιρεία ελαστικών Dunlop, που ήταν επί της ουσίας ο προπομπός του σύγχρονου ABS.

Jensen Interceptor FF1

Τέλος, αξίζει ειδική μνεία στη Lancia Flavia Convertible, που αποτελεί το έκθεμα στον τομέα του Μουσείο που λέγεται ‘Transparency’, δηλαδή «Διαφάνεια». Με το σασί ανυψωμένο, οι επισκέπτες μπορούν να δουν όλα τα μηχανικά μέρη της Ιταλίδας, με εξέχον στοιχείο τον 2λιτρο H4.